Samenvatting

Aanleiding: Lage rugklachten is de meest voorkomende verwijsdiagnose voor fysiotherapie.
Oefentherapie is effectief, maar onduidelijk is welke specifieke vorm moet worden gebruikt.
Pilates is één van deze vormen, maar het effect lijkt onduidelijk. In deze studie is onderzocht
wat het effect is van een behandeling van aspecifieke chronische lage rugklachten volgens de
Pilates-methode op de pijn en de beperkingen in de mobiliteit van de rug/ dagelijkse
beperkingen en welke componenten van de methode hierbij essentieel zijn.
Methode: Artikelen zijn gezocht in de databanken PUBmed, Cochrane Libary, Doconline,
Academic Search, Cinahl, Science Direct, Eric, Britisch Medical Journal (BMJ), Google
Scholar en PEDro en Google. Geincludeerd zijn artikelen gepubliceerd in of na 2005, in de
engelse taal, fulltext verkrijgbaar in Nederland, over de methode Pilates en die en studie deden
met volwassen patiënten in de leeftijd van 18-65 jaar. De studies zijn beoordeeld met de
Levels of Evidence en PEDro-score.
Resultaten: 2 reviews en 4 RCT's zijn geselecteerd en vergeleken aan de hand van
inclusiecriteria, de kenmerken van de studies, de Pilates-methodes, de Pilates-trainingen en de
meetinstrumenten. De auteurs van alle vergeleken studies zijn het erover eens dat de
Pilates-methode positieve effecten op pijn en beperkingen heeft bij het behandelen van
aspecifieke chronische lage rugklachten. Gladwell e.a. (2006) geven aan dat het effectiever is
dan geen interventie en Rydeard e.a. (2006) geven aan dat het effectiever is dan de
gewoonlijke zorg. Donzelli e.a. (2006) geven aan dat het een valide alternatief is voor de back
school volgens fysiotherapeutisch protocol en Curnow e.a., 2009 zien bij 3 verschillende
Pilates methodes in alle groepen een pijnvermindering in aantal dagen, duur en intensiteit. La
Touche e.a. (2008) sluiten zich hierbij aan. Sorosky e.a. (2006) vinden het lastig een stevige
conclusie te trekken, maar dat het erop lijkt dat behandelingen die meer dan één aspect
behandelen bij lage rugklachten significante voordelen hebben.
Discussie: De resultaten van Gladwell e.a. (2006) en Rydeard hebben de beste
methodologische kwaliteit en zijn het meest representatief. De eigenschappen van de groepen
en de onderzoeksmethodes zijn grotendeels vergelijkbaar bij de studies van Donzelli e.a.
(2006), Gladwell e.a. (2006) en Rydeard e.a. (2006). Op een paar punten zijn de resultaten
van de studie van Rydeard e.a. (2006) lastig vergelijkbaar, evenals de resultaten van Curnow
e.a. (2009) in het geheel. Dit geldt ook voor frequentie en de duur van de Pilates-trainingen
die bij de studies verschillend is en over de groepsgrootte is alleen bij Gladwell e.a. (2006)
duidelijkheid. Twee componenten op basis waarvan Pilates effectief is, lijken de
neuromusculaire controle en educatie te zijn, dit wordt in de studies benadrukt en is ook
aangetoond effectief volgens andere literatuur. Hoewel alleen Gladwell e.a. (2006) de
betrouwbaarheid van de gebruikte meetinstrumenten in hun artikel bespreken, is deze bij alle
gebruikte meetinstrument hoog. De validiteit van de meetinstrumenten voor beperkingen is
laag, dit geldt ook voor de sensitiviteit.
Conclusie: Pilates vermindert pijn en beperkingen bij actieve individuen met aspecifieke lage
rugklachten. De componenten neuromusculaire controle en educatie lijken hierbij belangrijk
en zijn beide onafhankelijk van elkaar aangetoond effectief in de behandeling van aspecifieke
lage rugklachten. Desondanks is er niet voldoende bewijs dat Pilates beter helpt dan de
gewoonlijke zorg of andere methodes.
Aanbevelingen: Er zou onderzoek gedaan moeten worden met grotere en meer wijdverspreide
patiëntengroepen met een betere en langere follow-up, naar welke Pilatesoefeningen met
welke parameters zouden moeten worden gebruikt, naar het effect van therapietrouw en
sociale componenten en eventuele kostenbesparing ten opzicht van andere therapieën.