Samenvatting

Inleiding: Verpleegkundigen en artsen bespreken palliatieve zorg nauwelijks met patiënten en hun naasten. Er wordt niet routinematig gevraagd naar wensen en behoeften van patiënten. Ook geven patiënten aan dat de communicatie niet optimaal is. Er is nog weinig bekend over communicatie met patiënten en naasten in de palliatieve fase, hierom is de doelstelling dit te achterhalen en interventies uit te zetten. Hiervoor is de volgende onderzoeksvraag opgesteld: Hoe ervaren zorgverleners werkzaam in een verpleeghuis de communicatie rondom palliatieve zorg met patiënten met dementie en hun naasten? Zo hoopt dit onderzoek een bijdrage te leveren aan het oplossen van dit probleem in de zorg.
Methode Er zijn vragenlijsten verspreid onder zorgverleners en aanvullend is een literatuurstudie uitgevoerd.
Resultaten: Het blijkt dat respondenten de communicatie wisselend ervaren, maar er is wel veel aandacht voor de patiënt. Er wordt vaak gevraagd naar fysieke klachten, echter is er voor de existentiële of spirituele dimensie niet zoveel aandacht. Uit de literatuurstudie blijkt dat de behoeften van de patiënt centraal staan. Dit blijkt uit het feit dat zorgverleners aangeven dat zij de patiënt goed kennen. Echter is advance care planning niet altijd zichtbaar.
Discussie Door het beperkte aantal respondenten zijn de resultaten niet generaliseerbaar. Door datatriangulatie wordt de interne validiteit verhoogd. Er is veel overeenkomst tussen de resultaten van de vragenlijst en de literatuur.
Conclusie: Communicatie rond palliatieve zorg met patiënten en naasten wordt als belangrijk ervaren. Hierin is echter nog wel verbetering in te halen.
Advies: Op basis hiervan wordt aanbevolen om extra scholing over communicatie met patiënten en naasten in de palliatieve fase te geven en de vragenlijst ook te verspreiden onder patiënten en naasten om hun ervaring in kaart te brengen.