Samenvatting

Dit kwalitatieve onderzoek richt zich op het beantwoorden van de hoofdvraag: “Welke dramatherapeutische attitude, werkvormen en interventies worden ingezet om de lijdensdruk, veroorzaakt door faalangst en perfectionisme, te verminderen bij hoogbegaafde kinderen tussen de 7 en 12 jaar?”
Hoogbegaafde kinderen ervaren vaak faalangst en perfectionisme, wat leidt tot een onrealistisch zelfbeeld en intense teleurstelling wanneer ze niet aan hun eigen verwachtingen voldoen. Ze hebben moeite met het reguleren van spanning en emoties en kunnen een lage frustratietolerantie hebben, wat invloed heeft op hun interactie met de (school)omgeving. Deze lijdensdruk uit zich zowel in internaliserend als externaliserend gedrag en is voornamelijk gerelateerd aan sociale wenselijkheid.
De therapeutische relatie is een belangrijke voorwaarde voor de effectiviteit van de therapie. De dramatherapeut dient onvoorwaardelijke acceptatie en erkenning te bieden, een top-downbenadering te hanteren, authentiek te zijn en directief om te gaan met vermijding. De dramatherapeutische attitude wordt gekenmerkt door het samen doen, waarbij de therapeut naast en samen met de cliënt speelt en zijn eigen kwetsbaarheid inzet.
Dramatherapie wordt beschouwd als een ervaringsgerichte benadering die effectiever is dan cognitieve- of gesprekstherapie, waarbij het sterk cognitieve kind leert bij zijn gevoel te komen in spel. Dramatherapie voor hoogbegaafde kinderen richt zich op het creëren van een veilige en vertrouwde omgeving waarin kinderen zich creatief kunnen uiten en hun binnenwereld spelend delen. Door middel van de doe-alsof wereld, rollenspel, improvisatie en belichaamd spel kunnen ze experimenteren zonder oordeel en leren omgaan met fouten en spanning.