Samenvatting

Aanleiding: Het metabool syndroom (MetS) is een steeds meer voorkomende aandoening. Zo heeft 10% van de vrouwen en 20% van de mannen met een leeftijd tussen de 30-39 jaar het MetS. De prevalentie stijgt met de leeftijd. Behandeling hiervoor is noodzakelijk om hart en vaatziekten en DM II te voorkomen en zo de ziektekosten te kunnen beperken.
Vraagstelling: Wat is het verschil in effect op de factoren van het metabool syndroom en kwaliteit van leven tussen training met matige intensiteit, hoge intensiteit, krachttraining of combinatie hiervan bij volwassenen met het metabool syndroom?
Methode: aan de hand van een literatuurstudie in PubMed, CINAHL en PEDro zijn er RCT's, systematische reviews en meta-analyses geselecteerd die betrekking hebben op de verschillende interventies. De methodologische kwaliteit van de RCT's is vastgelegd met behulp van PEDro.
Resultaten: In het onderzoek zijn acht studies geïncludeerd waarbij de trainingsparameter intensiteit en krachttraining zijn vergeleken. In alle onderzoeken is geen significant verschil gevonden in verlaging van glucose in het bloed. Voor de factoren bloeddruk, triglyceride en HDL- cholesterol zijn er tegenstrijdige resultaten gevonden. Buikomvang vermindert beter bij een lage intensiteit training en de factor bloeddruk juist bij een hoge intensiteit training. Krachttraining heeft op zich zelf geen effect op het verbeteren van de MetS factoren. Een combinatie training van aerobic en krachttraining heeft effect op de buikomvang en triglyceridegehalte, maar dit is niet significant beter dan aerobictraining. De kwaliteit van leven wordt niet verminderd bij aanwezigheid van het MetS, maar deze is wel verminderd als andere factoren aanwezig zijn zoals overgewicht, depressie, ziektelast.
Conclusie: uit deze studie is geen eenduidig antwoord naar voren gekomen op de vraag welke trainingsintensiteit meer effect heeft op het verminderen van MetS. Er zal verder onderzoek gedaan moeten worden om hierop antwoord te kunnen geven. De kwaliteit van leven is niet altijd bij patiënten met MetS verminderd, wel is het noodzakelijk om dit te onderzoeken.