Samenvatting

De PNF stretchtechnieken worden in veel verschillende settingen toegepast en er is de laatste tijd veel geschreven over het effect die deze technieken hebben. Het is alleen nog niet duidelijk welk achterliggend mechanisme verantwoordelijk is voor deze effecten. Dit is belangrijk om te weten, omdat dit eventueel de toepassing zou kunnen beïnvloeden. Er werd altijd vanuit gegaan dat reciproque inhibitie en autogene inhibitie een grote rol speelden in dit effect, maar de laatste tijd zijn daar, na aanleiding van recentelijke onderzoeken, twijfels over ontstaan. Een mechanisme waarvan nu wordt gedacht dat het verantwoordelijk zou kunnen zijn voor het effect na PNF stretchtechnieken is een verandering van de stretchperceptie. Het doel van dit literatuuronderzoek is om vast te stellen of er genoeg bewijs in de huidige literatuur is om te kunnen stellen dat een veranderde stretchperceptie het onderliggende mechanisme van de PNF stretch technieken is en dat dit dus het mechanisme is die verantwoordelijk is voor de behaalde effecten. Er is gezocht naar literatuur in PubMed, CINAHL, The Cochrane Library en Sportdiscus naar artikelen die betrekking hadden op PNF stretchtechnieken en het mechanisme hierachter. Uiteindelijk zijn er 10 artikelen geïncludeerd in de studie. Hiervan zijn er twee reviews, twee RCT's en zes pre-post test trials. De kwaliteit van de reviews, gescoord met het Cochrane beoordelingsformulier voor reviews van RCT's, is slecht en de kwaliteit van de RCT's, gescoord met de PEDro score, is redelijk. Zeven van de geïncludeerde artikelen ondersteunen de twijfels over reciproque en autogene inhibitie, één artikel ondersteund juist autogene inhibitie als achterliggend mechanisme, drie artikelen stellen dat passieve veranderingen in de spierpeesovergang niet het achterliggend mechanisme is en één artikel ondersteund een veranderde stretchperceptie als achterliggend mechanisme. Gekeken naar de resultaten ondersteund dit literatuuronderzoek de twijfels over reciproque inhibitie en autogene inhibitie als achterliggend mechanisme van de PNF stretchtechnieken en lijkt het of een passieve verandering in de spierpeesovergang ook niet het achterliggende mechanisme is. Wel lijkt het aannemelijk dat een veranderde stretchtolerantie het achterliggende mechanisme is, maar er is nog niet genoeg kwalitatief hoogwaardige literatuur om hier een duidelijke conclusie over te kunnen trekken.