Samenvatting

Sinds 1953 is door de Hoge Raad een duidelijke lijn getrokken met betrekking tot de toepasselijkheid van het BBA op internationale arbeidsverhoudingen. De Hoge Raad heeft destijds gesteld dat het BBA niet van toepassing is op internationale arbeidsovereenkomsten die door het Nederlandse recht beheerst worden. De toepasselijkheid van het BBA hangt namelijk af van de mate van betrokkenheid van de sociaaleconomische verhoudingen in Nederland alsmede van het antwoord op de vraag of de belangen van de Nederlandse arbeidsmarkt in voldoende mate bij het ontslag zijn betrokken. Indien een werknemer niet terug valt op de Nederlandse arbeidsmarkt, zal het BBA niet van toepassing zijn en zal de werknemer niet beschermd worden door deze regeling.
Het gerechtshof Amsterdam heeft echter in april 2010 een opvallende uitspraak gedaan. Het hof achtte het BBA namelijk wel van toepassing op een internationale arbeidsovereenkomst. Ook de kantonrechter Eindhoven volgde in oktober 2010 deze lijn. Door de verrassende uitspraak van het gerechtshof Amsterdam en de kantonrechter Eindhoven lijkt de lijn van de Hoge Raad te zijn doorbroken.
Het vrije verkeer van werknemers en een werkende internationale markt, zorgen voor grensoverschrijdende werknemers en brengt de vraag met zich mee wanneer het BBA toegepast dient te worden en wanneer niet. Door de nieuwe ontwikkelingen in de jurisprudentie is de behoefte aan een onderzoeksrapport ontstaan. Het te onderzoeken probleem is dan ook wat de ontwikkeling en de huidige tendens in de rechtspraak is met betrekking tot de toepasselijkheid van het BBA op internationale arbeidsovereenkomsten en welke gevolgen en mogelijkheden zich voor kunnen doen voor werkgevers en werknemers.