Samenvatting

Tot voor kort kenmerkte de jurisprudentie met betrekking tot artikel 13b Opiumwet zich door standaardformuleringen.
Wanneer een sluiting in overeenstemming was met het gemeentelijk beleid, deed de rechter de zaak vaak af door
naar de beleidsregels te verwijzen. Eventuele bijzondere omstandigheden, mits deze in het beleid waren
verdisconteerd, werden in het kader van de marginale toetsing buiten beschouwing gelaten.
Op 26 oktober 2016 heeft de Afdeling bestuursrechtspraak van de Raad van State een andere invulling gegeven aan
het begrip bijzondere omstandigheid. De uitspraak komt neer op een koerswijziging van toetsing van beleid, daar waar meer maatwerk van het bestuursorgaan vereist wordt. De uitspraak van de Afdeling heeft niet alleen consequenties voor de toepassing van de sluitingsbevoegdheid conform artikel 13b Opiumwet, maar op elke toepassing van een herstellende sanctie door het bestuursorgaan.
De burgemeester maakt gebruik van verschillende bestuurlijke sancties, om zo drugshandel, hennepteelt en andere criminele activiteiten tegen te gaan. Voor de gemeente is dan ook het onduidelijk welke consequenties de uitspraak van de Afdeling gaat hebben voor het gemeentelijk beleid ten aanzien van artikel 13b Opiumwet en artikel 2.11 APV. Deze onduidelijkheden nemen toe als de wijziging van artikel 13b Opiumwet doorgaat.