Samenvatting

De participatiesamenleving is op dit moment een actueel onderwerp. In het verlengde hiervan ligt de slogan die eveneens steeds meer de kop op steekt: voor wat, hoort wat! De gedachte is dat wanneer een burger gebruik maakt van een vorm van sociale zekerheid, hier een tegenprestatie voor verlangd mag worden. Daarnaast is de regering van mening dat naleving en handhaving van opgelegde arbeidsverplichtingen consequenter moeten worden nageleefd. Ze heeft daarom drie wetsvoorstellen gedaan waarin wederkerigheid, participatie en de handhaving een centrale rol spelen.
• de Participatiewet;
• de Wet maatregelen Wet werk en bijstand en enkele andere sociale zekerheidswetten;
• de Wet maatschappelijke ondersteuning 2015.

De invoering van deze wetten heeft consequenties voor een gemeente wiens taken en verantwoordelijkheden met de invoering hiervan sterk worden uitgebreid. Daar staat tegenover dat het budget dat zij hiervoor beschikbaar heeft kleiner is dan het budget dat de centrale overheid had om deze taken uit te voeren.

Gemeenten zijn dan ook op zoek naar methoden waarmee zij met de beperkte middelen die zij hebben, invulling kunnen geven aan de taken die zij krijgen.

In deze scriptie onderzoek ik voor de gemeente Veldhoven of er een mogelijkheid bestaat een koppeling te maken tussen de Wet werk en bijstand en de Wet maatschappelijk ondersteuning.

Hiervoor is onderzoek gedaan naar het juridisch kader van de maatschappelijk nuttige tegenprestatie, onbeloonde additionele arbeid en een deel van de Wet maatschappelijke ondersteuning. Onderzocht is welke ruimte wetgeving aangevuld met rechtsregels uit jurisprudentie biedt om invulling te geven aan wederkerigheid en participatie. Daarnaast is beperkt praktisch onderzoek gedaan bij de gemeente Veldhoven en zijn de ervaringen van een aantal andere gemeenten onderzocht.