Samenvatting

Volgens de Internationale verklaring van de rechten van het kind' heeft ieder kind, waar ook ter wereld, recht op een goede lichamelijke en geestelijke verzorging, leder kind heeft recht op minimale materiële zorg, recht op ouders en recht op een liefdevolle omgeving om in op te groeien. Er zijn kinderen die dit moeten missen en geen kans hebben op een menswaardig bestaan. Het zijn kinderen die hun hele leven in een tehuis of op straat zouden moeten doorbrengen. Adoptie naar het buitenland is voor deze kinderen vaak de laatste mogelijkheid om op te groeien in een gezin en de laatste kans op een betere toekomst. Uit de geschiedenis van de adoptie blijkt, dat er steeds meer verhalen naar voren gekomen zijn, waaruit blijkt dat de adoptie van buitenlandse kinderen niet altijd vlekkeloos verloopt. Adoptiekinderen kunnen problemen krijgen bij het opgroeien in het adoptiegezin. Het kan gaan om problemen die niet altijd door de omgeving erkend of herkend worden en waarmee ouders zelfs niet altijd bij de hulpverleningsinstanties terecht kunnen. Ernstige moeilijkheden met betrekking tot het gedrag en de interpersoonlijke relaties1 van het kind kunnen vaak grote spanningen oproepen. Deze scriptie beoogt het voor de lezer inzichtelijk te maken op welke manier(en) er hulp wordt verleend aan buitenlandsgeadopteerde jongeren tussen de twaalf en achttien jaar. Hulpverleners kunnen met deze informatie hun hulpverlening aan geadopteerde buitenlandse jongeren optimaliseren. Ook (aanstaande) adoptieouders en adoptiekinderen kunnen met deze informatie inzicht krijgen in het gedrag van geadopteerde jongeren. Op basis van dit inzicht kunnen (aanstaande) adoptie-ouders weloverwogen beslissingen nemen.