‘Zin’ in andere woorden
geestelijk verzorgers op zoek naar zingeving in teksten‘Zin’ in andere woorden
geestelijk verzorgers op zoek naar zingeving in tekstenSamenvatting
De centrale onderzoeksvraag luidt: ‘Welke criteria hanteren geestelijk verzorgers t.a.v. zingevende teksten die zij gebruiken bij pastorale groepsactiviteiten in algemene woonzorgcentra in de provincie Utrecht?’
Geestelijk verzorgers begeleiden plurale groepen cliënten bij hun zingeving en spiritualiteit. Zij hebben een gelaagde identiteit: als professional, veelal als ambtsdrager met kerkelijke binding én als persoon met een eigen spiritualiteit. Hun uitgangspunt is de levensbeschouwelijke achtergrond en behoefte van de cliënten, die minder gericht zijn op teksten uit religieuze tradities (zoals de bijbel) dan voorheen. Hun existentiële vragen over de zin en het doel van het leven zijn onveranderd. Alleen komen antwoorden daarop op andere wijze en via andere bronnen tot stand.
Geestelijk verzorgers zijn hermeneutisch-narratief competent, zij vertolken en bemiddelen tussen cliënten en levensbeschouwelijke tradities. Met verhalen uit en over het leven zelf proberen ze met cliënten betekenis en perspectief te vinden. Religie kán daarin een rol spelen, het hoeft niet. De geestelijk verzorger zet niet zelf de toon, maar geeft wel openheid over de eigen identiteit. Het alledaagse en het heilige zijn impliciet verbonden in het leven. Ieder mens is het eigen verhaal en kan als een verhaal van God gezien worden!
Teksten leveren een waardevolle bijdrage aan de groepsdynamiek, aan uitwisseling van ervaringen, in- en uitzichten. Maar het taalgebruik van teksten bepaalt of cliënten er door aangesproken worden. Traditionele taal kan gestold zijn en geen openingen bieden, nieuwe vloeibare beeldende taal (met metaforen) kan dat wel: deze biedt ruimte voor eigen invulling, roept op tot reflectie, verwoordt gevoelens en verdiept ervaringen. Deze taal stimuleert tot reflectie en geeft richting in gesprekken over wat er toe doet in het leven. Iemands levensverhaal kan in een ander licht komen te staan, men kan weer zin geven aan het eigen leven. Deze verbeeldende taal overstijgt de binnen-en buitenwereld, raakt aan het diepste gevoel en doet iemand verwonderen over wie hij is met verborgenheden en mogelijkheden als uniek mens. Beelden, opgeroepen door woorden kunnen heelheid van cliënten in een gefragmenteerde zorgomgeving bewerkstelligen. Vaak hoeft men die woorden niet ver te zoeken, het is een kwestie van oor en oog hebben voor wat zich aandient in het contact met de ander en de Ander.
Het is aanbevelenswaardig de geestelijk verzorger in een voortrekkersrol te zien voor het omgaan met zingeving en spiritualiteit. Met een ‘spirituele antenne’ en ‘creatieve sprong’ maakt deze grensoverschrijdende vertaalslagen m.b.t lichaam en geest, oude en nieuwe taal, gelovige en ongelovige mensen, disciplines en vakgebieden.
Organisatie | Hogeschool Windesheim |
Opleiding | Godsdienst-Pastoraal Werk |
Afdeling | Domein Bewegen en Educatie |
Datum | 2015-05-01 |
Type | Bachelor |
Taal | Nederlands |