Samenvatting

In "Kaarten in het Bos", wordt het gebruik van de methode actiekaarten bij psychomotorische therapie in een bepaalde context beschreven. De titel van deze scriptie is een cryptische verwijzing naar de opdrachtkaarten en de omgeving waarin ze worden gebruikt. De methode is nog niet bekend binnen de wereld van psychomotorisch therapeuten en wordt tot nu toe uitsluitend toegepast door Martin Hoogvliet, de bedenker ervan, binnen de instelling waar hij werkt. De methode is interessant genoeg om bredere bekendheid te krijgen. De doelstelling van deze scriptie sluit daarbij aan. Of de methode als psychomotorische therapie kan worden gezien, maakt deel uit van de vraagstelling, net als de vraag wat de methode kan betekenen voor psychomotorische therapie in het bijzonder.
In de inleiding (hoofdstuk 1) wordt uitleg gegeven over de aanleiding, doelstelling en vraagstelling van deze scriptie.
De casusbeschrijving komt aan de orde in hoofdstuk 2 en geeft inzicht in de doelgroep die met deze methode heeft gewerkt. De psychosociale- en psychiatrische problematiek van deze jongeren in deeltijdbehandeling wordt aangestipt, dat wil zeggen, dat aan de hand van drie verschillende diagnostische invalshoeken één deelnemer wordt beschreven. De overige deelnemers van de groep worden kort beschreven.
De praktische toepassing van de actiekaarten wordt in hoofdstuk 3 gekoppeld aan de theoretische achtergrond van deze methode. De actiekaarten zijn gebaseerd op de Roos van Leary, de LECS en het biopsychosociale model, dat net als de drie modaliteiten gekoppeld kan worden aan de diverse psychologische stromingen waarop de psychomotorische therapie is gebaseerd.
De schrijfster van deze scriptie toont in hoofdstuk 4 PMT en actiekaarten aan, waaruit blijkt dat de methode actiekaarten beschouwd mag worden als psychomotorisch werken en ook toepasbaar is in andere contexten.
Tenslotte worden in hoofdstuk 5 de conclusies en aanbevelingen op een rijtje gezet, waarvoor de basis is gelegd in de casus, de theorie en hoofdstuk 4.