Samenvatting

De SIML meet aan de hand van een vragenlijst met 83 vragen het sociale
innovatievermogen van Limburgse werkgevers. Daarbij worden zes elkaar aanvullende
pijlers van sociale innovatie onderscheiden:
1) Strategische oriëntatie op sociale innovatie.
2) Interne veranderingssnelheid.
3) Zelforganiserend vermogen.
4) Talentontwikkeling.
5) Investeren in kennisbasis.
6) Duurzame inzetbaarheid.
De 2016-meting van de monitor levert de volgende bevindingen op:
De monitor laat zien dat de Limburgse werkgevers nog aan concurrentiekracht kunnen
winnen. Vooral op het gebied van de duurzame inzetbaarheid van oudere medewerkers
(60+) kunnen veel organisaties zich nog verbeteren. De monitor laat duidelijk zien dat
dit het grootste obstakel is voor het van de grond krijgen van het sociale innovatiebeleid
in Limburg. Wat daarbij vooral opvalt is de gemiddeld lage score die bedrijven geven
aan de mate waarin hun oudere medewerkers regelmatig van werkzaamheden wisselen.
Limburgse werkgevers besteden veel aandacht aan de ontwikkeling van hun personeel.
Centraal staat het versterken van de persoonlijke ontwikkeling op de werkvloer.
Medewerkers krijgen daarbij goede mogelijkheden tot professionele groei door
taakverrijking en autonomie met een bijpassende verantwoordelijkheid. Hierdoor
krijgen medewerkers voldoende uitdaging en kunnen zij zich verder ontwikkelen.
Ook positief is dat de interne veranderingssnelheid van de Limburgse werkgevers blijft
toenemen. Indicatoren als variabele werktijden, zelfroosteren en thuiswerken laten zien
dat het flexibel organiseren van arbeid flink verbeterd is. Limburgse werkgevers
erkennen in toenemende mate het belang van flexibiliteit.
De monitor laat duidelijk zien dat sociale innovatie loont. Meer aandacht voor sociale
innovatie is gunstig voor de concurrentiekracht van het Limburgse bedrijfsleven. Zo laat
de monitor zien dat er een sterke samenhang is tussen sociale innovatie en
verschillende prestatie-indicatoren. Organisaties met een groter sociaal
innovatievermogen blijken beter te presteren, zowel voor wat betreft hun omzetgroei
en het ontwikkelen van nieuwe producten en diensten als op het gebied van
duurzaamheid. Bovendien blijken organisaties met een groter sociaal
innovatievermogen een lager ziekteverzuim van hun medewerkers te hebben.
Er zijn duidelijke sectorale verschillen in het sociale innovatievermogen van het
Limburgse bedrijfsleven. Het sociale innovatievermogen toont in alle drie de sectoren
een gelijk gemiddelde, echter op pijlerniveau zijn significante verschillen te zien. Op de
pijlers interne veranderingssnelheid en talentontwikkeling scoort de commerciële
dienstverlening het hoogst. Op de pijlers zelforganiserend vermogen, investeren in
kennisbasis en duurzame inzetbaarheid scoort de industrie het hoogst. Alleen de pijler
‘strategische oriëntatie’ laat geen significante verschillen zien.