Full text via link. De veronderstelling dat formele zorg zonder meer tegen haar informele variant kan worden uitgeruild en dat de participatiesamenleving maakbaar is, getuigt van een simplistische denkhouding. Sociale innovatie gebaseerd op dergelijke verkeerde aannames is bijzonder risicovol.

Full text via link. Werken in multidisciplinaire wijkteams zal naar verwachting leiden tot fricties en onduidelijkheden over ethische vraagstukken. Tijd en ruimte voor ethisch beraad zijn nodig om de sociale professional houvast te bieden voor het nemen van verantwoorde beslissingen.

Full text via link. Vijf Wmo-werkplaatsen ontwikkelden gezamenlijk een nieuwe werkwijze om eenzaamheid en sociaal isolement te bestrijden. Het is een gefaseerde aanpak geworden waarbij het verhaal van degene die eenzaam is het startpunt vormt.

Full text via link. In de Wmo-werkplaats Utrecht bekijkt men in zogenaamde leerwerkplaatsen hoe formele en informele zorg het beste op elkaar afgestemd kunnen worden. Onderzoeken, leren, innoveren en ondernemen vormen de bouwstenen van deze communities of practise and learning

Schulden hangen ons als een steeds zwaarder wordende molensteen om de nek. Met de huidige financieel-juridische aanpak komen we er niet meer uit. Het moet en kan anders, met een ruimere toepassing van kwijtschelding.

In reactie op de adviezen van de Vernieuwingscommissie Hoger Sociaal Agogisch Onderwijs stellen de auteurs dat deze adviezen onhaalbaar zijn, en doen zij voorstellen om de opleidingen duurzaam te vernieuwen.

Het uitgangspunt van de jeugdzorg anno 2014/2015 is dat jongeren met (ernstige) gedragsproblemen kunnen leren participeren in de Nederlandse samenleving. Gaat dit ook op voor delinquente jongeren in de Justitiële Jeugdinrichtingen? Waarschijnlijk wel, maar zeker weten doen we het nog niet.

Full text via link. Uitermate kritisch zijn de Amsterdamse sociologen Jan Willem Duyvendak en Evelien Tonkens over de participatiemaatschappij, die ‘van bovenaf’ wordt opgelegd. Maar Doortje Kal vindt dat ze daarmee over het hoofd zien dat het ook om een beweging ‘van onderop’ gaat.

Er komen steeds meer gesloten clubjes die goed voor elkaar zorgen, elkaars reputatie bevorderen en met elkaar sharen. Voor wie niets te bieden heeft, is er echter geen plaats in deze gemeenschappen van geslaagde burgers. Frans van der Reep waarschuwt voor het gevaar van sociale uitsluiting.

Zelfredzaamheid, eigen regie en eigen verantwoordelijkheid zijn inmiddels verheven tot normen waaraan iedereen in principe en naar vermogen moet willen voldoen. Richard de Brabander plaatst vraagtekens bij de manier waarop deze centrale begrippen van de participatiesamenleving op zelfgenoegzame manier …