Samenvatting

Inleiding De bevolking in Nederland is geleidelijk aan het vergrijzen. Ouderdom gaat vaak gepaard met ziekte en verminderde lichamelijke activiteit, waardoor sarcopenie ontwikkeld wordt. Sarcopenie is een veel voorkomend syndroom waarbij verlies van spierfunctie en spiermassa optreedt. Om de eiwitsynthese te stimuleren wordt naast krachtoefeningen 1.0 – 1.2 g eiwit/kg LG/dag en 25-30 gram eiwit per maaltijd geadviseerd. Het doel van dit onderzoek is om na te gaan in hoeverre de ProMIO pilot bijgedragen heeft op de eiwitinname bij niet-westerse migrantenouderen in Nederland. Methoden Dit onderzoek is een toetsende en beschrijvende onderzoek. Om de veranderingen in eiwitinname na de pilot in kaart te brengen is de hoeveelheid eiwitten in grammen per dag en per eetmoment verkregen uit de 48-hrs recall bij voor- en eindmeting. In SPSS 25 werd de gemiddelde, minimale en maximale eiwitinname berekend. Dit werd vergeleken met de voor- en eindmeting en met de richtlijn 1,0-1,2 g/kg LG/dag. Het significantieniveau is bepaald doormiddel van de afhankelijke ttoets. Er is een ɑ< 0.05 aangehouden. Voor de eiwitverdeling werd het gemiddelde eiwitinname per eetmoment berekend. Dit werd vergeleken met de voor- en eindmeting en met de richtlijn 25-30g/maaltijd/dag. Daarnaast is gekeken naar de bijdrage van de voorlichting(smaterialen) op de eiwitinname volgens de deelnemers. Dit is uitgevoerd doormiddel van een VAS-scorelijst bij de eindevaluatie. De gesprekken zijn opgenomen en gebruikt voor dit onderzoek. De opnames zijn getranscribeerd en geanalyseerd in MAXQDA 2020. Resultaten In totaal hebben 33 deelnemers bij de voormeting deelgenomen, in de loop van de pilot zijn 9 deelnemers uitgevallen. De gemiddelde absolute eiwitinname bij de totale groep is gestegen ten opzichte van de voormeting, p=.399. Tevens is de gemiddelde eiwitinname in grammen/kg LG/dag gestegen ten opzichte van de voormeting. Hierdoor wordt de richtlijn 1,0-1,2 gram per dag behaald. Bovendien is naar de eiwitverdeling per eetmoment gekeken. Kijkend naar de richtlijn 25-30 gram eiwit per maaltijd is de gemiddelde eiwitverdeling gestegen van 2 eetmomenten naar 3 eetmomenten ten opzichte van de voormeting. Met behulp van de gesprekken van de eindevaluatie is gekeken in hoeverre de voorlichting(smaterialen) hebben bijgedragen aan de optimalisatie van de eiwitinname. Volgens de deelnemers dragen de groepsbijeenkomsten en voorlichtingsfilmpjes bij aan de optimalisatie van de eiwitinname. De eiwitposter en eiwitkaart en het diëtistisch consult is zowel bevorderend als belemmerend ervaren. Conclusie Concluderend is dat de gemiddelde eiwitinname en eiwitverdeling gestegen is ten opzichte van de voormeting. Hierdoor is de richtlijn van de eiwitinname en eiwitverdeling behaald. Mogelijk heeft de eiwitposter en eiwitkaart, diëtistisch consult, groepsbijeenkomsten en voorlichtingsfilmpjes bijgedragen aan de eiwitinname volgens de deelnemers. Mogelijk hadden de voedingsadviezen van de diëtist, het sterrensysteem en de onduidelijke hoeveelheden op de poster een geringe invloed op de eiwitinname, volgens de deelnemers.