Samenvatting

De Christelijke Hogeschool Ede is bekend met de problemen binnen de kerk als het gaat om huwelijk en echtscheiding. De Christelijke Hogeschool Ede wil graag weten of de kerk een rol kan spelen bij de oplossing van deze problemen middels het gebruik van juridische instrumenten. Met dit onderzoek hoopt de Christelijke Hogeschool Ede enerzijds meer duidelijkheid te krijgen in het bovengenoemd onderwerp en anderzijds deze informatie te gebruiken voor de verbetering van haar onderwijs. In dit kader is de volgende onderzoeksvraag opgesteld: Op welke wijze kan en wil de Gereformeerde Kerk vrijgemaakt Veenendaal, hulp bieden vóór, tijdens en/of na een echtscheidingsprocedure door gebruik van juridische instrumenten?’ Allereerst is hierbij de huidige echtscheidingsprocedure omschreven om te kijken waar ruimte is voor inzet van deze juridische instrumenten. Hierin komt naar voren dat afspraken maken tijdens het echtscheidingsproces enorm belangrijk is. Deze afspraken worden vaak onder leiding van een advocaat opgesteld en komen in het echtscheidingsconvenant te staan. Hierin kunnen ook afspraken aangaande kerkelijke zaken worden opgenomen. In het geval dat echtparen niet gaan scheiden maar in huwelijksproblemen zitten, kunnen zij een huwelijksconvenant opstellen waarin zij eveneens kerkelijke afspraken kunnen maken. Om een rol te kunnen spelen vóór een echtscheiding, is er voor gekozen om de verplichtstelling van een huwelijkscursus te onderzoeken. In het praktijkonderzoek zijn bijgevolg driejuridische instrumenten onderzocht. In de praktijk blijkt dat vóór, tijdens en na een echtscheiding, predikanten, huwelijksbegeleiders en juristen tegen verschillende problemen aanlopen. Zo kan tijdens een echtscheidingsproces het werk van de kerk en die van juristen botsen. Verder zien predikanten dat de Bijbelse echtscheidingsgronden tegenwoordig niet meer bewust worden aangevoerd. Voordat er sprake is van een echtscheiding, zien huwelijksbegeleiders en predikanten een legio oorzaken van huwelijksproblemen die met name te maken hebben met de verwachtingen van het huwelijk. Het maken van kerkelijke afspraken bij het echtscheidingsconvenant schijnt in de praktijk al wel te gebeuren, zoals bijvoorbeeld de herhaling van de doopbelofte. Toch zijn veel ondervraagden wat terughoudend als het gaat om de vraag of de kerk hierin een rol zou moeten spelen. Als het gaat om het huwelijksconvenant dan zijn zij meer positief. Desondanks blijft de vraag staan of deze bemoeienis überhaupt wel eentaak van de kerk hoort te zijn. Om een huwelijkscursus verplicht te stellen voor aankomende echtparen schijnt in de praktijk meer behoefte aan te zijn. Verder is gebleken dat de inzet of gebruik van deze drie deze juridische instrumenten wel haalbaar blijkt te zijn. Concluderend kan daarom worden gesteld dat de GKvV hulp kan en wil bieden vóór en tijdens een echtscheidingsprocedure. Dit kunnen zij het beste doen door preventief te werken. Het verplicht stellen van een huwelijkscursus voor aankomende echtparen geniet hierin de voorkeur.