Samenvatting

Een bespreking van het boek van Paul Verhaeghe; "Identiteit" met duiding van relevantie voor wetenschap en begeleidingspraktijk. Er is geen wezenlijke identiteit, zegt Verhaeghe. Hij beschouwt genen min of meer als hardware , maar “wie wij worden hangt grotendeels af van onze omgeving”. Identiteit loopt via het proces van enerzijds identificatie (gelijkheid, identificatie met een groep) en anderzijds seperatie (verschil, streven naar eigenheid). In de neoliberale samenleving is de pendel te ver doorgeslagen naar seperatie, omdat de algemene opvatting is dat de mens een economisch en calculerend wezen is. de mens is echter ook sociaal en altruïstisch. De samenleving is sterk geïndividualiseerd en onderlinge verbondenheid is geërodeerd. Verhaeghe pleit voor afschaffing van bonussen en adviseert arbeidsorganisaties af te zien van fatalistische uitspraken als "de mens is van nature gericht op winstmaximalisatie, zo zit de mens nu eenmaal in elkaar". Vragen die leiders en begeleiders zichzelf kunnen stellen zijn: 1. Welke rol speel ik als begeleider in een maatschappij- en organisatiewereld die gedomineerd wordt door neoliberale ideeën? 2. Vanuit welk mens- en wereldbeeld handel ik zelf als begeleider? 3. Hoe verhoud ik mij als begeleider tot het door Verhaeghe geschetste spanningsveld?