Samenvatting

De methode Affectregulerende Vaktherapie (ArVT) is in 2016 ontwikkeld door het
Kennisnetwerk ArVT en is een methode voor kinderen van vier tot twaalf jaar met
problematische gehechtheid. Er zijn voor deze doelgroep weinig behandelmethoden beschikbaar en daarom zou de ArVT-methode een methode kunnen zijn die goed aansluit. Echter is er onvoldoende onderzoek gedaan naar de werking van de methode, waardoor het niet opgenomen kan worden als effectieve behandelmethode in erkende databases.
Hierdoor blijft de inzet van de methode beperkt. Daarom is er een procesevaluatie uitgevoerd. Dit onderzoek betreft een deelonderzoek van een procesevaluatie en draagt bij aan het promotie onderzoek van Bosgraaf, zij doet promotieonderzoek en werkt toe naar een effectmeting. Er is onderzoek gedaan naar de uitvoering, succes- en faalfactoren en tevredenheid bij uitvoerders en deelnemers van de behandelmethode Affectregulerende Vaktherapie (ArVT). Dit onderzoek evalueert door middel van de ervaringen van deze respondenten, de sterke en zwakke aspecten van de methode. Voor het uitvoeren van de procesevaluatie is de volgende hoofdvraag opgesteld: In hoeverre wordt de ArVT-methode uitgevoerd volgens plan en hoe wordt de uitvoering van de ArVT-methode ervaren door therapeut, cliënt en netwerk? Om de hoofdvraag te beantwoorden is er gebruik gemaakt van zowel kwantitatieve als kwalitatieve onderzoeksmethoden. Als eerste is er filmmateriaal geobserveerd en beoordeeld om te meten of de interventies van de ArVT-methode worden uitgevoerd volgens plan. Vervolgens is er door middel van enquêtes gemeten hoe de tevredenheid van cliënten en netwerkleden is en zijn er interviews uitgevoerd wat de succesen faalfactoren zijn van de methode. Met de interviews is tevens gemeten hoe de ervaring van therapeuten, cliënten en netwerkleden is met de methode. Hieruit is naar voren gekomen dat de interventies binnen de methode worden uitgevoerd zoals deze staan beschreven, alleen de laatste fase van de methode blijft hierin achter. Uit de enquêtes is gebleken dat de tevredenheid onder deelnemers hoog is. Ook blijkt uit de resultaten van de interviews dat de methode meer succesfactoren dan faalfactoren heeft en dat beiden,
uitvoerders en deelnemers een positieve ervaring hebben met de uitvoering van de ArVTmethode. Het belangrijkste discussiepunt is dat het onderzoek op dit moment niet voldoet aan de eisen van het aantal respondenten wat nodig is voor een procesevaluatie. Een aanbeveling is om het onderzoek te herhalen om zo wel aan deze eis te voldoen