Samenvatting

In deze scriptie wordt een effectieve oplossing aangedragen voor het beoordelen van beschermde soorten op hun vaste rust- en verblijfplaats op een ecologisch verantwoorde manier. Het generiek model dat als eindresultaat is gepresenteerd, kan als efficiënt en praktisch toepasbaar middel ingezet worden bij quickscans en ander ecologisch vooronderzoek. In dit onderzoek staat artikel 11 centraal waarvan de begripsbepaling vraagtekens op roept in het ecologisch werkveld en de jurisprudentie. Deze is als volgt geciteerd: ‘Het is verboden nesten, holen of andere voortplantings- of vaste rust- of verblijfplaatsen van (beschermde) dieren te beschadigen, te vernielen, uit te halen, weg te nemen of te verstoren’. De voorgeschreven Europese richtlijnen zijn geïmplementeerd in de Nederlandse natuurwetgeving. In de Flora-en fauna wet (Natuurwet) staan verbodsbepalingen die soorten dienen te beschermen en te behouden. Het begrip zorgt voor problemen bij de aanvraag van ontheffingen van ruimtelijke plannen doordat de natuur dusdanig ongedefinieerd en complex is. De ecologische randvoorwaarden per soort is essentieel om een vaste rust en verblijfplaats te kunnen beoordelen. Zowel de ecoloog als de jurist is gebaat bij een oplossing voor dit probleem. Een in de praktijk toepasbare methodiek is daarom wenselijk voor beide partijen. Vanuit de probleemstelling is daarom de volgende hoofdonderzoeksvraag geformuleerd: Welke vragen moeten er gesteld worden om de vaste rust- en verblijfplaats te bepalen en dit in de praktijk toe te passen, zodanig dat recht gedaan wordt aan de bescherming van een soort maar geen onnodige (juridische) drempels ontstaan? Het onderzoek moet dus bijdragen aan een praktische invulling van het begrip vaste rust- en verblijfplaats die enerzijds de bescherming van een soort waarborgt en anderzijds geen onnodige juridische procedurele vertraging veroorzaakt bij ruimtelijke-ontwikkelingprocedures.