Samenvatting

Dit onderzoek heeft zich gericht op het verbeteren van de begeleiding naar werk van mensen met een licht verstandelijke beperking door de reclassering. Hierbij is gebruikgemaakt van een kwalitatieve onderzoeksmethode, namelijk dossieronderzoek. Daarnaast is er gebruikgemaakt van literatuuronderzoek. Dit is voornamelijk om de gewenste situatie van de begeleiding in kaart te kunnen brengen. Op deze manier kan deze situatie worden vergeleken met de feitelijke situatie. Aan de hand hiervan zijn aanbevelingen gedaan. Uit het dossieronderzoek bleek dat de gewenste en feitelijke situatie op meerdere punten verschillende met elkaar. Uit het onderzoek is naar voren gekomen dat de doelen die worden opgesteld voor de cliënten niet concreet worden geformuleerd. Dit kan voor veel onduidelijkheid zorgen richting de cliënten, aangezien deze doelgroep de grote doelen niet kan overzien. Op deze manier kunnen de cliënten overvraagd worden. Regelmatig komt het tijdens de begeleiding voor dat cliënten worden overvraagd. Cliënten kunnen niet aan de verwachtingen voldoen en doen hierdoor minder snel succeservaringen op. Hierbij is het belangrijk dat de kennis ten opzichte van de doelgroep bij de reclassering wordt vergroot. Op deze manier kan er meer rekening worden gehouden met de mogelijkheden en beperkingen van de cliënt. De reclassering heeft middelen die tijdens een traject helpend kunnen zijn voor deze doelgroep. Uit het onderzoek blijkt dat hier niet tot nauwelijks gebruik van wordt gemaakt. Voor de toezichthouders is het belangrijk om te weten wat ze in kunnen zetten tijdens een traject. Daarnaast is het belangrijk dat er een gezamenlijk plan van aanpak is tussen de betrokken partijen. Uit het dossieronderzoek bleek dit niet altijd te gebeuren. De betrokken partijen kunnen juist elkaars werk versterken. Wanneer er een gezamenlijk plan van aanpak is, zorgt dit voor duidelijkheid richting de cliënt.