Samenvatting

Naar aanleiding van het tekortschietende geïntegreerde behandelaanbod voor dubbel diagnose patiënten en de groeiende vraag naar kosteneffectieve interventies binnen de Nederlandse GGZ is onderzocht wat het behandeleffect is op de psychische gezondheidstoestand van dubbel diagnose patiënten na het volgen van de nieuwe geïntegreerde behandeling van Dimence op basis van Community Reinforcement Approach, Geïntegreerde Richtlijnbehandeling en Structured Clinical Management. Met een kwantitatief onderzoeksmethode werd middels de zelfrapportagevragenlijsten Dutch General Self-effcacy Scale (Teeuw, Schwarzer & Jerusalem, 1994), Manchester Short Assessment of quality of life (MANSA) (Van Nieuwenhuizen, Schene & Koeter, 2000) en Vierdimensionale Klachtenlijst (4DKL) (Terluin, 1996) de self-efficacy, kwaliteit van leven en psychosomatische klachten aan het begin en aan het eind van de behandeling vergeleken met elkaar om het behandeleffect te bepalen. Uit de resultaten van de Paired-Samples T test kwamen significante verschillen in de voor- en nametingen bij self-efficacy, kwaliteit van leven en psychosomatische klachten als distress, depressie en angst. Somatisatieklachten bleken niet significant afgenomen te zijn. De conclusie betreft dat dubbel diagnose patiënten een verbeterde psychische gezondheidstoestand hebben na het volgen van de geïntegreerde behandeling. Aanbevelingen zijn verder vervolgonderzoek om meer over de effectiviteit van geïntegreerd behandelen te kunnen zeggen. De uitkomsten van dit onderzoek kunnen bruikbaar zijn bij het inzetten van nieuwe kosteneffectieve interventies. Daarnaast wordt het monitoren van self-efficacy en kwaliteit van leven bij dubbel diagnose patiënten via de Dutch General Self-efficacy Scale en de MANSA aanbevolen vanwege de gebruikersvriendelijkheid en om daarmee kennis te vergaren over de kosteneffectiviteit van de behandeling in de toekomst.