Summary

De Baptistengemeente Rotterdam-Centrum (BGR-C) is een telkens kleiner wordende gemeente. Al meer dan veertig jaar heeft ze te maken met de terugloop van het ledenaantal. Daardoor is de toekomst van de gemeente een belangrijk onderwerp sinds de eeuwwisseling. In deze praktijkcontext ben ik een discrepantie op het spoor gekomen: enerzijds kiest de BGR-C er telkens opnieuw voor om door te gaan als gemeente terwijl ze alleen maar kleiner wordt, anderzijds geven gemeenteleden aan dat de BGR-C geen toekomst heeft zoals zij nu is. De nood van de steeds kleiner wordende gemeente heeft het gemeente-zijn door de jaren heen sterk beïnvloed. Niet alleen vanuit de terugkerende vraag 'hoe moet het verder met de gemeente?', maar ook door het doel van gemeente-zijn vanuit de nood te beschrijven als 'overleven' en 'groeien'. Bovendien laten resultaten van verschillende onderzoeken zien dat gemeenteleden door teleurstelling in het verleden, vermoeidheid en hoge verwachtingen afhaken in het gemeente-zijn. Zo kom ik in dit onderzoek tot de conclusie dat de gerichtheid op het hoe van gemeente-zijn door de nood, ten koste gaat van datgene wat werkelijk betekenis geeft: het waartoe van gemeente-zijn. Daarom heb ik in de praktijk uitvoerig onderzoek verricht naar wat het gemeente-zijn ten diepste betekent voor de BGR-C. Om vervolgens het gemeente-zijn op heilzame wijze te laten vormgeven door deze kern van gemeente-zijn.