Samenvatting

In dit onderzoek wordt in beeld gebracht hoe intersubjectiviteit, afstemming tussen kind en ouder, zichtbaar wordt in ouder-kind speltherapie. De betrokkenheid van de ouder bij het spel van het kind vormt de basis voor de ontwikkeling van zelfvertrouwen, gevoel van eigenwaarde en regulerende vaardigheden van het kind. Binnen ouder-kind speltherapie wordt gewerkt aan het faciliteren, vergroten en versterken van momenten van intersubjectiviteit. Het is van belang voor het werkveld dat de speltherapeutische interventies die hierbij worden ingezet, voldoende beschreven worden. Deze meervoudige casestudy omvat een observatiestudie, gecombineerd met semi-gestructureerde interviews om deze speltherapeutische handelingen in beeld te krijgen. Uit de bevindingen blijkt dat de speltherapeut kansen probeert te benutten om speelsheid, acceptatie, nieuwsgierigheid en empathie aan te wakkeren door onder andere de gezamenlijke relatie te benadrukken, de aandacht van het kind en de ouder te richten op elkaar, elkaars spelfiguren of het spel en door het faciliteren van gezamenlijk spel. Het verdient aanbeveling om vervolgonderzoek te doen naar de inhoud van spelbeelden en spelthema’s, om daarmee het zicht op intersubjectiviteit te vergroten. Daarnaast is het van belang te kijken naar de mogelijke effecten van de speltherapeutische interventies, door ook sessies uit latere fasen in het proces in onderzoek te betrekken.