Samenvatting

De armoede in Nederland groeit en manifesteert zich in het openbaar maar ook achter de voordeur. Het is belangrijk te kijken hoe media hiermee omgaan. Hoe maken dagbladredacties anno 2014 tijd, ruimte en geld vrij voor verhalen over financiële en sociale armoede zoals eenzaamheid? Deze scriptie gaat in op de rol, omgeving en schrijfwijze van de journalist.

De rol van de journalist is niet alleen meer verslaggevend. Ook vormt hij een belangrijke schakel tussen instanties en lezers. De schrijver moet tegenwoordig meer betrokken zijn en naast de lezer staan. Daarnaast heeft hij de taak om accuraat en uitgebreid te zijn, kritisch te blijven en zijn onafhankelijkheid te bewaren. Dat zijn conflicterende rollen.

De communicatie tussen lezer en journalist is niet op niveau: bij veel bladen betrekken redacties lezers alleen bij het krantenontwerp en niet de inhoud. De mening van de lezer vult men vaak in de praktijk in bij de agendabepaling omdat de journalist zijn mening nog altijd als leidend ziet: burgers moeten volgen. Journalisten kunnen zich vaak inbeelden wat de lezer interessant vindt. Toch hebben de nodige verslaggevers een blinde vlek qua maatschappelijke betrokkenheid en verantwoordelijkheid. Het tast naar eigen zeggen hun onafhankelijkheid aan.

Armoede is geen sexy onderwerp omdat het een langslepend probleem is. Daarom staat het bij veel geïnterviewde dagbladverslaggevers niet hoog op de agenda. Lezers zoeken echter naar meer verdieping, wat kansen biedt de vicieuze cirkel waarin dagbladen verkeren deels om te draaien. Dat vereist een investering in kwaliteitsjournalistiek en een andere blik op de maatschappij.