Summary

Deze bijdrage zet in bij het toegenomen crisisbesef rond het ambt in de kerk. Vervolgens komt de vraag aan de orde in hoeverre het eigenlijk erg is dat er stevige vraagtekens worden gezet achter ambtelijke pretenties. Kan een relativerende en postmoderne benadering op dit terrein wellicht een catharsis teweegbrengen? Wat is gelet op bijbelse grondlijnen en inzichten uit de gereformeerde traditie het essentiële van ambtelijk gezag dat bewaard moet blijven en opnieuw geactualiseerd dient te worden? En hoe krijgt dat handen en voeten in de praktijk?