Samenvatting

Dit onderzoek richt zich op de rol van destructief recht bij ouders en de impact hiervan op de emotieregulatieproblemen van adolescenten (12-18 jaar). De doelstelling is om ambulante jeugdhulpverleners inzicht te geven in de relationeel ethische aspecten van deze problematiek en hen te ondersteunen in het bespreekbaar maken van destructief recht. De onderzoeksvraag luidt: Op welke manier kunnen ambulante jeugdhulpverleners destructief recht bespreken met ouders van adolescenten met emotieregulatieproblemen? Het onderzoek bestaat uit literatuuronderzoek, interviews met ouders (N=6) en een focusgroep met ambulante jeugdhulpverleners (N=5).
Resultaten tonen dat ouders vaak kampen met onverwerkte negatieve jeugdervaringen, zoals een gemis aan affectie, onveiligheid en verlies. Deze ervaringen beïnvloeden zowel hun ouderschap als hun relaties. Hulpverleners herkennen destructief recht vaak niet, waardoor het nauwelijks wordt besproken. Uitdagingen bij het bespreken zijn weerstand van ouders en het risico op schuldgevoelens. Bovendien ervaren jeugdhulpverleners een gebrek aan expertise en tijd, en twijfelen ze of het bespreken van destructief recht behoort tot hun takenpakket. Hierdoor zetten ze effectieve interventies, zoals transgenerationeel manoeuvre en hertaxatie, nauwelijks in.
Dit onderzoek benadrukt het belang van een relationeel-ethische benadering in de jeugdzorg om intergenerationele overdracht van emotionele problemen te doorbreken.