Samenvatting

Vanuit de Bijbel komt duidelijk de opdracht tot vergeven naar voren, ingebed vanuit de gehele Bijbelse context. Onze vergeving kan lijken op Gods vergeving. Er zijn vanwege verschillende situaties echter blokkades in het kunnen en willen vergeven. Ook biedt de theologische literatuur handvatten in een pastorale omgang met vergeving en over vragen die hierin kunnen meespelen. De systeembenadering geeft ook richtlijnen in de omgang met vergeving. In interactie, in karaktereigenschappen en in psychische componenten is er veel te zeggen over vergeving en verzoening. Er liggen verschillende vraagstukken in de relatie tussen de boosdoener en het slachtoffer. Wat moet de boosdoener doen om werkelijk vergeving te kunnen ontvangen? Ook in het komen tot verzoening zijn veel ingrediënten nodig en zullen beide partijen verschillende stappen moeten nemen. Bemiddeling is hierin vaak nodig.
Vanuit verschillende interviews binnen de christelijke gemeente blijkt dat vergeving en verzoening in de praktijk niet altijd goed verloopt. De praktijk is weerbarstig. Persoonlijkheden, kwesties, communicatie, visieverschillen en theologie spelen hierin een rol. Mensen blijken moeilijk tot elkaar te komen. Pijn, teleurstelling en boosheid spelen mee. Zelfinzicht, erkenning van de schuld en berouw is nodig, maar ook de wil om de ander op te zoeken. Mensen gaan in de praktijk vanuit uiteenlopende redenen verschillend met vergeving om. Waar de theorie vaak vanuit een ideaal uitgaat, zien we in de praktijk dat verzoening vaak niet wordt bewerkt. Professionele externe partijen kunnen hierin wel een belangrijke rol spelen in bemiddeling, sturing en advies.