Samenvatting

Bij tutorleren leren de leerlingen in tweetallen, waarbij beide leerlingen een andere rol hebben (Ross, 1994). De ene leerling, de tutor, is degene die de leerstof al beheerst. De leerling die de stof nog niet beheerst is de tutee. De tutee wordt bij het zich eigen maken van de leerstof begeleid door de tutor (Vosse, 1994). De aanpak van dit onderzoek is als volgt. De leerlingen van groep 4 worden in twee groepen verdeeld: een experimentele groep en een controlegroep. De leerlingen uit de experimentele groep gaan een aantal rekenlessen samen met een tutor maken. De leerlingen in de controlegroep volgen de les zoals deze door de leerkracht in de klas wordt gegeven. De leerstof die de tutees gaan oefenen, is het optellen en aftrekken t/m 100. Aan het begin van het onderzoek krijgen alle leerlingen van groep 4/5 een toets waarin het optellen en aftrekken t/m 100 getoetst wordt. Na zes tutormomenten wordt er weer eenzelfde soort toets afgenomen. Er wordt dan niet alleen gekeken of de tutees hogere resultaten hebben. Ook bij de tutors wordt gekeken of de resultaten hoger zijn. Bij het analyseren van de resultaten blijkt dat de tutees veel meer vooruit zijn gegaan (+16,09%) dan de leerlingen die klassikale rekenlessen hebben gevolgd (+10,17%). Voor de tutors geldt dat zij betere resultaten (+4,7%) hebben behaald dan de leerlingen die geen tutor zijn (-4,4%). Het antwoord op de onderzoeksvraag is dus positief. Wel is het belangrijk om goed te kijken naar de voorwaarden voor een succesvol tutorprogramma. Ook is het noodzakelijk dat de tutors een training volgen waarin vaardigheden worden aangeleerd, die een tutor nodig heeft. Dit onderzoek heeft er in ieder geval aan bijgedragen dat het laat zien dat voor zowel de tutors als de tutees betere resultaten op rekengebied zijn te behalen door het inzetten van een tutorprogramma.