Samenvatting

Aanleiding voor dit onderzoek zijn de spellingresultaten die tegenvallen op de casusschool. Acties die ondernomen zijn om zicht te krijgen op het probleem en de spellingresultaten te verbeteren zijn een onderzoek, een inventarisatie en een bouwvergadering. Zichtbaar is geworden dat verschillen aanwezig zijn als het gaat om de aanpak van leerkrachten. Het directe instructiemodel blijkt het beste model te zijn om spelling aan te bieden, dus richtte dit onderzoek zich op deze fases tijdens de lessen. Dit heeft geleid tot de onderzoeksvraag: “In hoeverre maken de leerkrachten van basisschool x doelgericht gebruik van het directe instructiemodel tijdens de spellinglessen?”

Om erachter te komen hoe doelgericht deze fases toegepast worden, is gekozen voor een evaluatief onderzoek met als instrumenten: een interview, een observatie en een vragenlijst. Middels een turfsysteem, beoordelingsschaal en het open coderen zijn de data geanalyseerd en in de resultatensectie verwerkt. Hieruit is te zien dat het benoemen van het lesdoel bij alle leerkrachten aan bod is gekomen, maar het geven van een verlengde instructie niet.

Uit de conclusie is inderdaad gebleken dat de instructie – met name bij de lessen met regelwoorden of werkwoordspelling - niet eenduidig wordt uitgevoerd. Een verklaringen die leerkrachten hiervoor geven betreft de uitlegkaarten, die onduidelijk zijn voor de leerlingen. Bij het uitzoeken van een nieuwe methode is het daarom belangrijk dat leerkrachten meer op één lijn gaan zitten ten aanzien van het werken met uitlegkaarten, die tevens geschikt moeten zijn voor de leerlingen. De instructie moet eenduidig zijn, ongeacht welke methode gebruikt wordt.