Samenvatting

In mijn onderzoek ben ik op zoek gegaan naar een antwoord op de vraag:
Hoe zorg ik ervoor dat alle (individuele) rekenniveaus aan bod komen tijdens de groepsoverstijgende instructie zodat alle leerlingen op hun eigen niveau verder kunnen met hun eigen taken?



Op mijn school wordt bij de samenstelling van de klassen gekeken of de kinderen op sociaal-emotioneel gebied bij elkaar passen, waardoor de didactische niveaus sterk uiteen lopen binnen de klassen. Dit heeft als gevolg dat ik tijdens rekenen teveel individuele instructies moet geven, waardoor er geen tijd meer overblijft om verlengde instructie te geven of om hulpvragen van de kinderen te beantwoorden.



Door middel van een theoretisch onderzoek, het raadplegen van de rekenmethode Rekenrijk (Bokhove, Kuipers & Postema, 2003.) en collega's ben ik tot de conclusie gekomen dat een methodische en cyclische instructiewijze tegemoet kan komen aan enerzijds een groepsoverstijgende instructie en anderzijds aan de individuele onderwijsbehoeften van leerlingen.



Met behulp van het ijsbergmodel (Boswinkels & Moerlands, 2003.) en het instructiemodel voor uitvoerend handelen (Veenman, Lem, Roelofs & Nijssen, 1993.) ga ik in op de diversiteit en construeer ik een model voor instructie en verwerking binnen het rekenonderwijs. Hierbij heb ik rekening gehouden met verschillen van de kinderen binnen cluster 4 onderwijs en mogelijkheden voor samenwerken of coöperatief leren uitgewerkt.