Samenvatting

In dit onderzoek werd gezocht naar wat sociaal agogisch hulpverleners kunnen doen om het herstel van mensen met een ernstige psychiatrische aandoening (EPA) positief te beïnvloeden waardoor de kans m.b.t. maatschappelijke participatie vergroot kan worden. De verandering in de maatschappij vraagt namelijk om meer zelfstandigheid en zelfredzaamheid van mensen. Mensen met een EPA blijken echter moeite te hebben met het nemen van eigen verantwoordelijkheid. Ze zijn vaak gehospitaliseerd geraakt waardoor thema’s als zelfstandigheid en zelfredzaamheid moeite kosten.
Daarom werd in dit onderzoek bekeken hoe de huidige manier van begeleiden binnen De Brug (alias) overeenkomt met de vraag vanuit de maatschappij, de behoefte van de cliënt en welke methodieken de sociaal agogen daarvoor wel of niet gebruiken. Daarbij werd onderzocht welke herstelbelemmerende en herstelbevorderende factoren een rol van betekenis kunnen spelen tijdens het herstelproces van de cliënt.
Het onderzoek bestond uit tien semi-gestructureerde interviews waarbij zeven sociaal agogen zijn geïnterviewd en drie cliënten. Meerdere resultaten werden geïdentificeerd. Waaronder de houding van de sociaal agoog, een gebrek aan herstelactiviteiten en een gebrek aan veiligheid op de afdeling. Vervolgens zijn aanbevelingen gedaan om de houding van de sociaal agoog te verbeteren, de veiligheid op de afdeling te vergroten en meer herstelactiviteiten te laten plaatsvinden voor cliënten.