Samenvatting

De vraag waar dit onderzoek mee begint is; hebben we te maken met een burn-out epidemie? Er lijken steeds meer mensen aan te geven dat zij een (zelf)diagnose hebben betreft oververmoeidheid. Maar is dit ook terug te zien in cijfers? Daarbij rees de vraag wáár de zogenaamde burn-out epidemie vandaan komt, wat zijn de onderliggende problematieken? Uit bestaande onderzoeken hiernaar bleek er een vergeten doelgroep te zijn; de mbo studenten.

Schoolmaatschappelijk werkers binnen organisatie X gaven aan dat zij het thema herkenden in de praktijk. De cijfers liegen er ook niet om, zo is er een stijging betreft chronische stress te zien bij meisjes tussen de 12 en 17 jaar. Het gaat over havo, vwo en mbo studentes. Daarbij geeft 3 op de 4 studenten aan emotioneel uitgeput te zijn en 1 op de 3 van de studenten heeft een verhoogd risico op een burn-out. Dit onderzoek is kwalitatief van aard, dat wil zeggen dat respondenten zijn geïnterviewd en er gebruik is gemaakt van de narratieve benadering. Professionals zijn via een semi gestructureerd interview bevraagd en (oud) mbo studenten hebben na het interview ook ruimte gekregen om hun eigen persoonlijk verhaal te vertellen. Hieruit bleek dat de studenten hun mbo periode gemiddeld een 7 gaven betreft stresslevel. Waarin sommige zelfs piekten naar een 8 of hoger. Daarbij bleek dat professionals en studenten nog wel eens een andere visie hebben op onder andere begeleiding. Studenten geven vaker aan zich niet gehoord te voelen door bijvoorbeeld hun loopbaanbegeleider of andere docenten. Verder wisten zij goed te verwoorden dat zij een groot gevoel van prestatiedruk ervaarden. Dit om aan anderen te laten zien dat zij wél iets kunnen. De mbo’ers die respondent waren voor dit onderzoek voelde zich dan ook vaker onderschat door de maatschappij.

De voornaamste aanbevelingen die zijn voort gekomen uit dit onderzoek zijn;
- Scholing aan loopbaanbegeleiders met betrekking tot thematiek (door bijvoorbeeld
schoolmaatschappelijk werk).
- Inzetten op stress-sensitief werken tijdens onder andere de lessen en begeleiding.
- Informatie geven aan studenten over het zorgteam.
In hoofdstuk 5 vanaf pagina 35 is de uitwerking van deze aanbevelingen te lezen.
De conclusie is in grote lijnen dat loopbaanbegeleiders over te weinig kennis beschikken om sociaal-emotioneel te ondersteunen. Hier zal in de praktijk aan gewerkt moeten worden. Dit is helpend voor zowel de studenten als de docenten.