Samenvatting

De aanleiding voor dit onderzoek is interesse en behoefte om oplossingsgericht werken een steviger plaats te laten krijgen binnen werkrelaties die een social worker heeft met zijn cliënten. De veelal probleemgerichte aanpak die social workers hebben en hun beperkte kijk op 'lastige' en moeilijk bereikba-re cliënten vormden een uitdaging voor de onderzoeker om te zoeken naar de bredere toepassingsmogelijkheden van oplossingsgericht werken in de methodiekscholing van de social worker. Vanuit een literatuuronderzoek over oplossingsgericht werken en een klein onderzoek in de methodiek scholingspraktijk voor de social worker wordt in dit meesterstuk een aantal aanbevelingen gedaan om oplossingsgericht werken onderdeel te laten zijn van de scholing en praktijk van de social worker.
Bestudering van de onderzoeksresultaten heeft geleid tot voorstellen om docenten als oplossingsgerichte motor te laten fungeren voor nieuwe samenwerkingsrelaties in het methodiek scholingsaanbod voor de social worker. Docenten die lesgeven vanuit een oplossingsgerichte bejegening en visie kunnen op die manier oplossingsgericht werken een plaats geven in het methodiek scholingsaanbod van de social worker. Naast het bijhouden van specifieke vakkennis kunnen docenten zich scholen in de wijze waarop zij vorm geven aan onderwijs waarin 'de student centraal staat'. Zij worden daarmee docenten en trainers die studenten uitdagen en activeren op hun leerproces en zij creëren een leerklimaat waar leren 'leuk' is! Training en oefening van een oplossingsgerichte houding en oplossingsgerichte ge-spreksvoering in het klaslokaal kan de docent ondersteunen om deze bejegening eigen te maken. Studenten op het terrein van social work kunnen door deze veelvuldige op-lossingsgerichte bejegening van hun docenten deze voorbeeldstijl van bejegening als vanzelfsprekend in hun cliëntcontacten toe gaan passen.