Samenvatting

Achtergrond: Het is noodzakelijk dat fysiotherapeuten patiënten met Diabetes Mellitus, Parkinson, Multiple Sclerose, Guillain-Barré syndroom en kanker op een accurate wijze kunnen screenen op cardiovasculaire autonome disregulatie (CAD), zodat een cardiorespiratoir trainingsprogramma kan worden opgesteld waarin patiënten met CAD niet worden overtraind. Bekende accurate screeningsmethoden zijn echter tijdrovend, doordat deze veel testen bevatten. Doel van deze review is om individuele screeningsmethoden (screeningsmethoden bestaande uit één test) te vergelijken op accuraatheid, zodat een aanbeveling voor fysiotherapeuten kan worden gedaan.
Vraagstelling: ‘Welke individuele methoden voor het screenen op CAD bij patiënten met Diabetes Mellitus, Parkinson, Multiple Sclerose, Guillain-Barré syndroom en kanker zijn voor fysiotherapeuten het meest accuraat?’

Methode: Voor deze literatuurstudie werd in PubMed en Embase gezocht naar artikelen. Diagnostische, cross-sectionele of case-control studies, waaruit de accuraatheid van een individuele screeningsmethode voor CAD bij bovengenoemde patiëntgroepen kon worden herleid, werden geïncludeerd. De methodologische kwaliteit van de artikelen werd beoordeeld met de Quality Assessment of Diagnostic Accuracy Studies-2. Een Best Evidence Synthese werd toegepast.
Resultaten: Negen artikelen werden geïncludeerd, waarin twaalf screeningsmethoden voor CAD werden beoordeeld op accuraatheid. Voor screenen op CAD bij diabetici, werd het hoogste bewijsniveau uit deze studie (matig bewijs) met de hoogste accuraatheidcijfers gevonden voor de screeningsmethodes betreffende hartslagherstelmeting na piekinspanning met het Bruce Protocol. Voor het screenen op CAD bij kankerpatiënten werd één screeningsmethode beoordeeld op accuraatheid, namelijk ‘meting van de hartslagvariabiliteit’. Voor het screenen op CAD bij de overige patiëntgroepen werden in deze literatuurstudie geen screeningsmethoden gevonden.
Conclusie: Voorzichtig kan worden gesteld dat de screeningsmethodes betreffende hartslagherstelmeting 1 en 2 minuten na piekinspanning met het Bruce Protocol accuraat lijken voor het uitsluiten van CAD bij diabetici. Voor de overige screeningsmethoden zijn de bewijslast en/of accuraatheidcijfers te laag om een aanbeveling te doen. Nader onderzoek is nodig om een uitspraak te doen over accurate screeningsmethoden voor alle genoemde patiëntgroepen.