Samenvatting

Inleiding: Deze case-study beschrijft de zuurstofopname (VO2) bij mensen die hardlopen met een transtibiale prothese. Trainers bij ‘Prothese Sport’ constateren dat het hardlopen met een prothese zwaarder is dan het hardlopen voor valide personen. Mogelijk wordt dit veroorzaakt door een hoger energieverbruik. De VO2 is een goede maat om het energieverbruik te bepalen. In de huidige literatuur is voornamelijk de VO2 tijdens wandelen beschreven. Ook is er geen consensus over hoe groot de verschillen zijn ten opzichte van valide personen.
Methode: Deze case-study is uitgevoerd met twee valide deelnemers (man, n=1) en twee deelnemers met een prothese (man, n=1). De VO2 per minuut is berekend, als ook de gangefficiëntie (GE) in VO2 per meter. Een lagere GE duidt op een efficiënter gangpatroon. De deelnemers hebben zowel 400 meter in een zelfgekozen tempo afgelegd, als vijf maal tachtig meter gesprint. De VO2 is gemeten middels een mobiel ademgasanalyse apparaat, de Oxycon Mobile.
Resultaten: De mannelijke deelnemer met een prothese had een lagere GE en een lagere VO2 piek ten opzichte van de mannelijke valide deelnemer. De vrouwelijke deelnemer met een prothese had een hogere GE en lagere VO2piek dan de vrouwelijke valide deelnemer.
Conclusie: Op basis van deze case-study kan de omrekentabel van de trainers van Prothese Sport niet bevestigd of verworpen worden. Een studie met een grotere populatie is nodig om hier een uitspraak over te kunnen doen. Deze case-study biedt wel inzicht in de cardiorespiratoire fitheid van de atleten van Prothese Sport. De mannelijke atleet beschikt over een goede cardiorespiratoire fitheid. De vrouwelijke atlete heeft een lage cardiorespiratoire fitheid en vertoont tekenen van overtraining.