Samenvatting

Dit onderzoek gaat over het effect van spelbegeleiding op de sociaal-emotionele ontwikkeling van jonge risicokinderen. In mijn praktijk (groep 1-2 van een reguliere basisschool) komt het regelmatig voor dat kinderen met problematiek in de sociaal-emotionele ontwikkeling en kinderen met gedragsproblematiek achterblijven in hun (rollen)spel. Deze kinderen hebben moeite met de sociale omgang met andere leerlingen en spelen voornamelijk alleen of naast een ander kind. Uit onderzoek blijkt dat kinderen met problematiek op het gebied van sociaal-emotionele ontwikkeling meer hulp nodig hebben om tot spel te komen (Van der Pol, 2005). Om te onderzoeken of er een verband bestaat tussen de spelbegeleiding en de sociaal-emotionele ontwikkeling heb ik de volgende onderzoeksvraag geformuleerd: ‘Welke aspecten van spelbegeleiding kunnen ingezet worden in de huishoek om de sociaal-emotionele ontwikkeling van risicoleerlingen in groep 1-2 van basisschool X te bevorderen?’ Om tot een antwoord op deze vraag te komen zijn deelvragen opgesteld. Deze worden door literatuuronderzoek en onderzoeksinstrumenten beantwoord. Naar aanleiding van eerste observaties tijdens het actieonderzoek wordt een aanpassing gedaan van de onderzoeksgroep van N=4 naar N=1. Observaties n.a.v. videobeelden tijdens het spel van de casusleerling zijn in kaart gebracht door middel van een kijkwijzer. De ontwikkeling in het spel van de leerling zijn vastgelegd in een valide observatie-instrument voorafgaande en na het onderzoek. Uit deze gegevens blijkt dat er na het uitvoeren van 8 interventies, waarin verschillende vormen van spelbegeleiding zijn uitgevoerd, zich een positieve ontwikkeling heeft voorgedaan in de sociaal-emotionele ontwikkeling en de spelontwikkeling van de casusleerling.