Samenvatting

Het zorginstituut Nederland heeft laten weten dat vaktherapeuten tot 2020 de tijd hebben om
bewijs te leveren voor de effectiviteit van vaktherapie. Om de effectiviteit te meten moeten eerst interventiebeschrijvingen gemaakt worden. Om daar een bijdrage aan te leveren is in dit onderzoek onderzocht hoe dramatherapeuten affectregulerend werken met kinderen met
problematische gehechtheid. De uitkomsten van dit onderzoek zijn consensus based. Van de resultaten van dit onderzoek, en het onderzoek van Ham (2016) wordt door het Kennisnetwerk Affectregulerende Vaktherapie een interventiebeschrijving gemaakt. Als deze
interventiebeschrijving is gemaakt kan in vervolgonderzoek de effectiviteit van deze interventie gemeten worden.
Dit is een kwalitatief onderzoek waarbij gebruik is gemaakt van de Delphi-techniek. De
Delphi-techniek is goed bruikbaar om tot consensus te komen (Migchelbrink, 2014). Binnen de Delphi-techniek is een literatuurstudie uitgevoerd, zijn interviews afgenomen, zijn er twee werkconferenties gehouden en is er een conventionele Delphi uitgevoerd. In dit onderzoek hebben zeven dramatherapeuten deelgenomen die werkzaam zijn in verschillende settingen. Er is in kaart gebracht welke doelen de dramatherapeuten opstellen, en welke therapeutische houding en mediumaanbod zij inzetten bij kinderen met problematische gehechtheid.
Uit de literatuurstudie blijkt dat kinderen hun affecten leren reguleren door non-verbale
ervaringen en door doen-alsof spel. Dit sluit aan bij de dramatherapeutische werkwijze.
Dramatherapeuten werken in het medium mentaliserend. Door middel van realistisch en
symbolisch rollenspel krijgt het kind inzicht in het verschil tussen ‘ik’ en ‘de ander’, en leert het zijn emoties en affecten herkennen, verwoorden en reguleren.
De doelen die de dramatherapeuten opstellen, en het mediumaanbod dat zij inzetten, blijkt
voor een gedeelte overeen te komen met fase 1, 2, 3 en 5 van Emunah. Daarnaast zijn er
vergelijkingen te zien met de beschrijving Affectregulerende Vaktherapie Beeldend (Ende, Vlugt,
Niewenhuis, Smelt & Tel-Vos, 2016).