Summary

Met alle maatschappelijke weerstand tegen ‘verdozing’ van het Nederlandse landschap, verwacht men een halt op de ontwikkeling van logistiek vastgoed. Echter, het opslagvolume voor stilstaande goederen blijft toenemen en de vraag naar de redelijkheid daarvan dient zich op. Aangezien deze - min of meer autonome - systeemontwikkeling exact volgens de techologiefilosofie van Jacques Ellul verloopt, wordt zijn theorie gebruikt om het publieke debat over dit thema te analyseren. Hieruit blijkt dat de argumenten tégen grote distributiecentra met name een morele toon hebben, terwijl de argumenten vóór vooral een technische (efficiëntie-)logica volgen. Daarmee wordt het debat niet in gelijke termen gevoerd. De conclusie van dit artikel is dat de redelijkheid van 'verdozing' meer over ethiek dan over efficiëntie gaat. Waaruit een nadrukkelijk advies voor de logistieke wereld volgt om diepgaand onderzoek te doen naar de morele waarden die het nastreeft.