Samenvatting

Onze handen zijn in het dagelijks leven zeer belangrijk. Wanneer mensen beperkt raken in het gebruik van de handen, resulteert dit vaak in een toegenomen afhankelijkheid. Een van de spierziektes die deze beperking kan veroorzaken is Duchenne musculaire dystrofie (DMD). DMD is een X-gebonden recessieve afwijking die zich kenmerkt door progressieve spierzwakte en atrofie (Janssen, Bergsma, Geurts & de Groot, 2014). Uit onderzoek (Janssen et al., 2014) blijkt dat een op de 6000 jongens met DMD wordt geboren. De spierziekte is vanaf de geboorte aanwezig, maar komt pas tot uiting in het derde tot vijfde levensjaar (Biggar, 2006). Om DMD te behandelen en de kwaliteit van leven positief te beïnvloeden, kunnen bepaalde behandelingen ingezet worden. Een van deze behandelingen is Exon skipping. Exon skipping zorgt ervoor dat er betere kwaliteit dystrofine aangemaakt wordt. De aanwezigheid van dit beter functionerend dystrofine zorgt voor een mildere vorm van DMD (Hoffman, Bronson, Levin, Takeda, Yokota, Baudy & Connor, 2011). Om contracturen te verminderen, kan een therapie waarbij spieren gerekt worden positief bijdragen aan vermindering van pijn (Wagner, Lechtzin & Judge, 2007). Ter ondersteuning van behandelmethodes zoals Exon skipping en rektherapieën, kan gebruik
gemaakt worden van hulpmiddelen zoals ortheses. Om deze ortheses verder te ontwikkelen, is de vakgroep Delft Institute of Prosthetics and Orthotics (DIPO) binnen de TU Delft samen met de Universiteit Twente een handortheseproject gestart, gericht op DMD-patiënten. Dit project is onderdeel van ‘The Symbionics Perspective Program’, een initiatief dat als doel heeft om systemen te ontwikkelen die zich constant blijven aanpassen op de gebruiker. Zo zal ook de handorthese van het DIPO een dynamische handorthese zijn die ondersteuning biedt bij gebruik van de vingers en het verstevigen van het polsgewricht, met als doel de zelfstandigheid van de patiënt te bevorderen.

Onlangs is er een prototype vervaardigd van de dynamische handorthese. Het prototype vervaardigd door Rik in ‘t Veld en Kevin Stoter voldoet aan en groot deel van de door hen gestelde eisen en wensen. Echter, uit oriënterende gesprekken met Ronald Bos, MSc, en Dick Plettenburg, PhD, van het DIPO blijkt dat dit prototype aanpassingen vereist. Aan de hand van deze gesprekken is een lijst opgesteld met problemen van het huidige prototype. Deze problemen moeten opgelost worden om een stap dichter bij een volwaardig product te komen.

Om een handorthese te ontwerpen die aan alle gestelde eisen en wensen voldoet, kan om te beginnen de flexibiliteit van 3D-geprinte materialen onderzocht worden. Deze informatie kan helpen bij het bepalen van de juiste dikte van de polsspalk en bij de berekening van de klikverbinding. Verder moeten verbindingselementen vervaardigd worden op de polsspalk, waar de vingerspalken met een klikverbinding aan worden bevestigd. Uiteindelijk moet de volledige herontworpen handorthese getest worden met de alledaagse handelingen van een DMD-patiënt.