Samenvatting

Dit verslag beschrijft een onderzoek naar de verschillen van een steeds meer voorkomende techniek in de
skeelersport, de double push. Omdat er weinig wetenschappelijke literatuur geschreven is over de double
pushtechniek, wordt de techniek vergeleken met de klassieke skeelertechniek. Voor een beter inzicht in de
technieken wordt een modelstudie gedaan naar de mechanische basisprincipes van het skeeleren.
Dit onderzoek heeft als doel het ontwikkelen van een model dat inzicht geeft in de afzetprincipes en een beeld
schetst van de verschillen van de klassieke techniek en double pushtechniek. Met behulp van Matlab 7.6 zijn
drie modellen vervaardigd, de input voor de modellen komt uit de ganganalyse van de double push en klassieke techniek.
Uit de analyse naar de geleverde afzetkrachten en vermogens bij de double push en klassieke techniek bleek
dat beide technieken ongeveer eenzelfde vermogen leveren. De double pushtechniek verdeelt de kracht echter over twee opeenvolgende afzetten waardoor de piekbelasting lager is. De klassieke techniek bleek echter een grotere krachtcomponent te hebben die ten goede komt aan de zijwaartse verplaatsing ven het
lichaamszwaartepunt. De methodes die zijn toegepast voor het berekenen van de grootte van de krachten en
vermogen vragen echter om een validatie.
Om de mogelijke strektijden en afzetkrachten te bepalen voor het model is gekeken naar de spierfysiologie.
Aan de hand van kracht-lengterelaties en kracht-snelheidsrelaties zijn functies opgesteld voor de strekkracht.
De modelleringsfase heeft tot verschillende resultaten geleidt.
Het eerste model beschrijft de krachtrichting bij het versnellen uit stilstand. Dit model berekent telkens de
optimale afzethoek voor het verkrijgen van de meeste voorwaartse snelheid aan de hand van krachtvector
analyse verkregen uit de mechanische basisprincipes. Uit het model bleek dat naarmate de snelheid toenam de hoek van de skate ten opzichte van de gewenste bewegingsrichting steeds kleiner wordt. Op een gegeven
moment zal de afzetkracht geen snelheid meer toe kunnen voegen omdat de wrijvingskracht niet meer
overwonnen kan worden.
Het tweede model beschrijft de verplaatsing van het lichaamszwaartepunt tijdens het versnellen vanuit
stilstand. Door de afzetkracht telkens voor een kleine tijdsinterval te bepalen, hier uit blijkt dat bij het telkens
versnellen tijdens het skeeleren de persoon naar links of rechts gaat na verloop van tijd. De afwijking hiervan is zo groot dat dit model als incorrect beschouwt kan worden.
In het derde model, is met behulp van de verkregen afzetkracht (219 N) en snelheid(25 km/h) uit de afzetkracht analyse van de klassieke techniek, een projectie van het lichaamszwaartepunt weergegeven. De verplaatsing van dit model kwam overeen met de werkelijke verplaatsing.
Uit het onderzoek is gebleken dat de double push een voordeel heeft ten opzichte van de klassieke techniek.
Over de precieze waarden zijn geen uitspraken te doen, hiervoor dient de methode voor het bepalen van de
afzetkracht gevalideerd te worden. De modellen beschrijven de basisprincipes van het ontstaan van de baan
van het lichaamszwaartepunt. Voor een verbetering van de voorspellende waarde van de modellen dienen de
posities van het lichaamszwaartepunt en skatecontact meegenomen te worden.