Samenvatting

Inleiding: het onderzoek begint met het benadrukken van ademhalingsstoornissen als een vooraanstaande doodsoorzaak bij cerebrale parese (CP). Longontsteking, die verantwoordelijk is voor 40% van de sterfgevallen bij jonge CP-patiënten, en de 14 keer verhoogde sterftekans door ademhalingsstoornissen benadrukken de ernst van de situatie. CP veroorzaakt spier- en mobiliteitsproblemen die de ademhaling kunnen beïnvloeden. Factoren zoals verminderde lichaamsbeweging, scoliose en neurologische defecten verergeren ademhalingsproblemen, wat kan leiden tot ernstige gevolgen zoals longschade en een verminderde kwaliteit van leven. Een multidisciplinaire aanpak, inclusief logopedisten, is cruciaal vanwege de nauwe relatie tussen ademhaling en aspecten zoals stem, slikken en spraak. Ondanks de noodzaak van ademhalingstherapie ontbreken gestandaardiseerde protocollen en is er behoefte aan meer aandacht van logopedisten in deze therapieën, zoals blijkt uit het beperkte gebruik ervan binnen Rijndam kinderrevalidatie.
Methode: dit kwalitatieve onderzoek, gebaseerd op een explorerend ontwerp, omvatte semigestructureerde interviews met 6 logopedisten na een workshop over ademhalingstherapie bij CP. De workshop, gericht op 25 logopedisten van Rijndam kinderrevalidatie, werd voorafgegaan door een voormeting om de behoeften te peilen. Uit de inschrijflijst na de workshop werden 6 logopedisten geselecteerd voor interviews. De interviews werden afgenomen om antwoord te krijgen op de hoofdvraag:
“Welke voorwaarden hebben de logopedisten van Rijndam kinderrevalidatie nodig om hun rol binnen ademhalingstherapie te herkennen en toe te passen bij kinderen met Cerebrale Parese?”
De verzamelde data, bestaande uit de voormeting en de interviews, werd geanalyseerd volgens een stappenplan dat gericht was op het vinden van thema's en patronen in de antwoorden van de logopedisten. Dit resulteerde in aanbevelingen voor de implementatie van ademhalingstherapie binnen de logopedische praktijk.
Resultaten: de resultaten van de interviews met 6 logopedisten binnen Rijndam kinderrevalidatie geven inzicht in de uitdagingen en behoeften met betrekking tot ademhalingstherapie. De logopedisten van locatie A ervaren een gebrek aan kennis over ademhalingstherapie, terwijl die van locatie B voldoende kennis hebben en de meerwaarde ervan inzien. Hoewel 5 van de 6 logopedisten openstaan voor het toepassen van ademhalingstherapie, zijn er obstakels zoals onduidelijkheid over discipline, prioriteiten, en onwetendheid. Ze benoemen behoeften aan protocollen, cursussen, test- en observatiemethoden, en verbeterde samenwerking om ademhalingstherapie effectief te kunnen integreren in hun praktijk.
Conclusie: de conclusie van het onderzoek is dat logopedisten behoefte hebben aan motivatie, structuur, meer kennis, standaardisatie, een aanspreekpunt en samenwerking. Hoewel de workshop over ademhalingstherapie hun motivatie vergrootte, blijft het ontbreken van een duidelijk protocol en gebrek aan actieve kennis een obstakel. De logopedisten voelen minder druk, omdat ademhalingstherapie al wordt uitgevoerd door andere disciplines. Een protocol met een eventuele cursus zou hun aanpak verbeteren. Verbeterde samenwerking, vooral met ademhalingstherapeuten, wordt ook benadrukt. De logopedisten hebben een team nodig dat ze kunnen aanspreken met vragen of waar ze kinderen naar kunnen doorverwijzen.