Summary

Het in dit artikel beschreven werk van Van der Roest en Stolzenbach laat zien hoe hardnekkig culturen zich kunnen vastzetten in een organisatie. Wat we als gasten in het klein voelen bij het betreden van het gebouw – we gaan zelf een beetje ‘op slot’ – blijkt een weerspiegeling te zijn van een patroon dat bijna onvermijdelijk alle verhoudingen in het werk binnen het gedwongen kader kenschetst. Het werk van Van der Roest en Stolzenbach laat echter ook zien dat begeleidingskundigen daar iets in beweging en verandering kunnen zetten, door te werken aan onderlinge verhoudingen, horizontaal en verticaal, waardoor kwetsbare ervaringen tot leermateriaal kunnen worden.