Samenvatting

Afasie is een verworven taalstoornis ten gevolge van hersenletsel (Berns et al., 2015). Volgens de Logopedische Richtlijn `Diagnostiek en behandeling van afasie` (2015) raken personen met afasie (PMA) geïsoleerd na het verwerven van de afasie, ondernemen ze minder activiteiten en hebben ze moeite met het onderhouden van sociale contacten. Het inzetten van buddy’s voor PMA zou deze problemen kunnen verhelpen. Om deze reden ontstond het project Afasiebuddy aan de opleiding logopedie van de Hogeschool Utrecht. Er zijn echter niet genoeg logopediestudenten in Nederland om aan de vraag naar buddy’s te voldoen. Voor afasiecentrum X is dit een probleem. Een mogelijke oplossing is om vrijwilligers in te zetten. Het doel van dit onderzoek is om de belemmerende en bevorderende factoren in kaart te brengen bij het inzetten van vrijwilligers als afasiebuddy op afasiecentrum X. Daarmee worden er concrete aanbevelingen gedaan voor het vervolg van het buddyproject.
Er zijn twee koppels gemaakt van PMA en vrijwilligers. Na een periode van zes weken zijn ze individueel geïnterviewd om hun ervaringen in kaart te brengen. Op basis van de resultaten zijn er aanbevelingen gedaan om het buddyproject effectief voort te zetten.
Uit dit onderzoek blijkt dat vrijwilligers tegen meer problemen aan lopen dan de PMA. De grootste belemmerende factoren zijn communicatieproblemen en het gebrek aan initiatief van de PMA. De grootste bevorderende factoren zijn de positieve ervaringen van de PMA, ondersteuning door een derde partij, en het persoonlijk contact.
De aanbevelingen voor afasiecentrum X zijn om een training te geven aan vrijwilligers om hun kennis over afasie te verbreden en hun communicatievaardigheden te verbeteren, een kennismakingsgesprek te faciliteren aan het begin van het buddyschap, ondersteuning door een logopedist te bieden, en een inspiratielijst te gebruiken met mogelijke activiteiten. In de discussie worden de resultaten vergeleken met bestaande literatuur en worden de aanbevelingen uitgebreid toegelicht.