Samenvatting

Inleiding. Een syndesmosis blessure wordt vaak niet herkend in de medische setting en wordt vaak verkeerd gediagnosticeerd, zoals lateraal bandletsel. Herkenning van de aandoening en directe aandacht voor de unieke complexiteit van het gewricht verkleint de kans op comorbiditeit en voorkomt een vertraagde terugkeer naar de sport.
Vraagstelling. "Wat is de best evidence based fysische diagnostiek voor de fysiotherapeut om tot een juiste diagnose te komen bij patiënten met een enkeltrauma, waarbij onderscheid gemaakt wordt tussen syndesmosis letsel en lateraal bandletsel."
Methode. De volgende databases zijn doorzocht over alle jaren tot november 2011: Pubmed, Cinahl, Science Direct, Cochrane Library en PEDro, evenals de referenties van de gevonden studies.
De geincludeerde studies zijn beoordeeld op methodologische kwaliteit met behulp van de PEDro-scorelijst en de QUADAS.
Resultaten. Drie Diagnostische Studies voldeden aan de inclusiecriteria. Hiervan scoorden er 2 "voldoende" op de QUADAS en 1 "goed" op de PEDro-lijst.
Er is in 1 studie bewijs gevonden dat de testbatterij bestaande uit: de Cotton test, exorotatie test, squeeze test, fibula translatie test en dorsaalflexie test een valide meetinstrument vormt voor het diagnosticeren van syndesmosis letsel. Uit 2 studies blijkt dat de exorotatie test een betrouwbaar meetinstrument is om in de praktijk te gebruiken. De squeeze, palpatie, en de dorsaalflexie -compressie test blijken niet betrouwbaar genoeg te zijn om in de praktijk afzonderlijk te kunnen worden gebruikt. Ook als testbatterij combinatie bleken de 4 testen niet betrouwbaar genoeg te zijn.
Het lichamelijk onderzoek bestaande uit: palpatie pijn van de ATFL, aanwezigheid van hematoom verkleuring en een positieve voorste schuiflade test, gericht op lateraal enkelband letsel 5 dagen na het trauma, heeft een hoge sensitiviteit en een redelijke specificiteit. De interbeoordelaarsvariatie bleek betrouwbaar te zijn.
Conclusie. Uit deze literatuurstudie blijkt dat er na een enkeltrauma met redelijke zekerheid een juiste diagnose gesteld kan worden, wanneer zowel het lichamelijk onderzoek voor lateraal enkelbandletsel, als de valide testbatterij voor syndesmosis letsel toegepast wordt.
Desondanks moet er meer onderzoek gedaan worden naar de betrouwbaarheid en validiteit van de verschillende syndesmosis testen voor het gebruik ervan in de vorm van een testbatterij, in verschillende combinaties. Ook het beter protocolleren van een aantal testen zal bijdragen aan meer valide en betrouwbare diagnostiek.