Samenvatting

Het Nederlandse ontslagrecht biedt de mogelijkheid om op grond van art. 7:681 BW een procedure te starten tegen een kennelijk onredelijk ontslag. Indien een rechter besluit dat het ontslag inderdaad kennelijk onredelijk is, kan hij een schadevergoeding toekennen aan de werknemer. De Hoge Raad heeft in de laatste jaren met enkele toonaangevende arresten geprobeerd om duidelijkheid te verschaffen in de wijze van berekening van deze schadevergoeding. Uit deze arresten zijn vijf criteria ontstaan waar volgens de Hoge Raad rekening mee gehouden moet worden bij de berekening. Om te bekijken of deze criteria ook daadwerkelijk door de lagere rechtspraak worden gehanteerd is een jurisprudentie onderzoek uitgevoerd en zijn verschillende kantonrechters geinterviewd. Hieruit blijkt dat de gemiddelde rechter nog niet goed raad weet met de door de Hoge Raad opgestelde criteria. Wellicht is dit te wijten aan het feit dat er wordt benadrukt dat een nauwkeurige berekening van de schade vereist is. Dit blijkt in veel gevallen een onmogelijk taak. Zolang de Hoge Raad vasthoudt aan de opgestelde criteria zal de rechtszekerheid altijd enigszins in het geding blijven. Er zal op den duur een keuze gemaakt moeten worden om de huidige rechtspraktijk duidelijkheid te geven. Enerzijds kan alsnog gekozen worden voor een meer gestandaardiseerde wijze van schadebegroting. Anderzijds kan vastgehouden worden aan de individuele beoordeling van het geval, waarbij de bijkomende rechtsonzekerheid op den duur geaccepteerd moet worden. In de tussentijd ligt er een taak voor de rechter om zijn uitspraken zo goed mogelijk te onderbouwen. Hierdoor zou in grote lijnen al een bepaalde mate van harmonisatie gevonden kunnen worden.