Samenvatting

Bij de ziekte van een werknemer is de werkgever volgens de wet verplicht tot het doorbetalen van het salaris gedurende een periode van maximaal twee jaar, oftewel 104 weken. De grondslag is gelegen in art. 7:629 lid 1 BW. De werkgever heeft een re-integratieplicht gedurende deze periode en hij is verantwoordelijk voor de begeleiding van dit re-integratieproces. De werknemer is daarentegen verplicht tot verlening van zijn volledige medewerking. Als een van beide partijen zich niet aan haar verplichtingen houdt kunnen er financiële sancties volgen.

In de wet zijn de maatregelen die, door zowel werkgever als werknemer, verricht moeten worden en de eisen die aan het re-integratieproces gesteld worden opgenomen. Maar die eisen en begrippen zijn niet altijd even concreet.
Deze scriptie geeft antwoord op de vraag hoe het wettelijk kader betreffende de re-integratieplicht van een werkgever in de praktijk ingevuld dient te worden en hoe een werkgever moet handelen bij een arbeidsongeschikte werknemer. Er is gekeken welke stappen, in die bovengenoemde periode van twee jaar, door een werkgever genomen moeten worden indien hij het risico van een loonsanctie wil ontlopen. Oftewel, wanneer een werkgever heeft voldaan aan zijn re-integratieplicht op basis van de wet en de jurisprudentie.