Samenvatting

Schorsing en op non-actiefstelling houden in dat de werknemer wordt verboden zijn werkzaamheden te verrichten. Een aantal gronden waarop een werknemer kan worden geschorst zijn wangedrag van de werknemer, een onhoudbare situatie op het werk en het vermoeden van een dringende reden. Deze gronden kunnen worden afgeleid uit de jurisprudentie. De schorsingsgronden zijn niet limitatief; de rechter moet van geval tot geval kijken of de grond waarop de werknemer is geschorst gerechtvaardigd is. De voorwaarden waaraan een werkgever moet voldoen bij een schorsing worden ontleend aan het beginsel 'goed werkgeverschap'. De werkgever moet onder andere de reden van de schorsing meedelen, hij moet zorgvuldig onderzoek doen en een belangenafweging maken.
In een CAO kan een schorsingsartikel worden opgenomen. Daarin kunnen dan de gronden waarop mag worden geschorst vastgelegd zijn. Ook kan iets zijn bepaald over de voorwaarden of de duur van de schorsing.
In beginsel behoudt de werknemer zijn recht op loon. Dit vloeit voort uit art. 7:628 BW en de jurisprudentie. Op grond van redelijkheid en billijkheid van art. 6:248 BW kan een loonvordering wel worden gematigd.
Na een schorsing kan de werknemer er voor kiezen de schorsing te accepteren of deze aan te vechten. Een acceptatie houdt de erkenning van het standpunt van de werkgever in en kan negatieve gevolgen hebben.
Als de werknemer de schorsing betwist, is het verstandig een aantal acties te ondernemen. Als de werknemer te lang stilzit na een schorsing, kan ervan uit worden gegaan dat hij akkoord gaat met de maatregel. Een gevolg hiervan kan zijn dat de rechter een vordering tot wedertewerkstelling afwijst, omdat het spoedeisend belang ontbreekt. Naast wedertewerkstelling kan de werknemer ook een (im)materiële schadevergoeding vorderen.
Na bestudering van de schorsingsartikelen uit CAO's kan gezegd worden dat er zowel verschillen als overeenkomsten te noemen zijn in formulering. Wat opvalt is dat er in bijna alle onderzochte CAO's een maximum duur van de schorsing is gegeven. De gronden waarop tot schorsing over kan worden gegaan vertonen soms enige overeenkomsten, maar er zijn ook vaak verschillen op te merken.