Samenvatting

In dit onderzoek is gekeken naar het welbevinden, het plezier van zorgleerlingen op onze school.
Eén van de belangrijkste bevindingen is dat kinderen zich het beste kunnen ontwikkelen als ze zich
prettig en gewaardeerd voelen. Dat betekent dat opvoeders, dus ook leerkrachten, de waardigheid
van kinderen moeten respecteren.
Bovendien blijkt dat kinderen over het algemeen graag naar school gaan maar dat leerproblemen de
oorzaak kunnen zijn van verminderde motivatie, gedragsproblemen, frustratie en zelfs van depressie.
Ons klassikale onderwijssysteem is er op gebaseerd dat leerlingen allemaal op hetzelfde moment
hetzelfde moeten kunnen. Maar kinderen ontwikkelen zich niet allemaal op dezelfde manier en op
hetzelfde moment. Er zijn nu eenmaal verschillen in tempo en in temperament.
De vijf categorieën van De Lee en De Volder (2009) zijn gebruikt om te onderzoeken hoe kinderen
met leerproblemen op onze school zich voelen. Zeven leerlingen, hun leerkrachten en hun ouders
hebben door middel van een enquête en een aanvullend gesprek informatie gegeven.
De zorgleerlingen van de onderzoeksgroep gaan over het algemeen graag naar school. Ook
leerkrachten en ouders constateren dit. Dat plezier in school heeft vooral te maken met de sociale
relaties met medeleerlingen en leerkracht.
Uit gesprekken met kinderen en met hun ouders blijkt echter dat het academisch zelfconcept, het
beeld dat de leerlingen hebben van hun eigen kunnen met betrekking tot leren, kan zorgen voor
onzekerheid, voor frustratie en zelfs voor depressieve gevoelens.
Een manier om daar verandering in aan te brengen is de instructie en de taken meer afstemmen op
de individuele leerling. Zo kunnen zorgleerlingen vaker succeservaringen opdoen. Daardoor ontstaat
meer zelfvertrouwen, een grotere betrokkenheid en een beter gevoel van welbevinden.
Hierbij speelt de pedagogische kwaliteit van de leerkracht een essentiële rol.
Leerkrachten kunnen kinderen uitdagen om verder te komen en hun krachten te ontwikkelen. Zo
kunnen leerkrachten bijdragen aan positieve emotie, plezier en betrokkenheid. Kinderen krijgen dan
de kans zichzelf te kennen en betekenis te ervaren in het leven en zo wordt de wereld een stukje mooier voor deze kinderen en voor ons als opvoeders.