Samenvatting

Stotterende kinderen kunnen naast problemen met vloeiendheid van de spraak ook last hebben
van een laag self-esteem (gevoel voor eigenwaarde). Mogelijk krijgen deze en andere psychische
aspecten de laatste jaren meer aandacht door de ingebruikname van de International
Classification of Functioning, Disability and Health (ICF). Uit Internationaal onderzoek blijkt
echter dat logopedisten zich vaak niet op hun gemak voelen wanneer zij factoren anders dan de
vloeiendheid behandelen. Binnen dit onderzoek was men dan ook benieuwd naar de meningen
van logopedisten en stottertherapeuten wat betreft het inzetten van de factor self-esteem bij
stotterende kinderen in de basisschoolleeftijd. Om de onderzoeksvraag te beantwoorden werd er
kwalitatief onderzoek verricht middels een veertiental interviews. Hieruit kwam naar voren dat de
geïnterviewden de factor self-esteem een belangrijk onderdeel vinden van het logopedisch
handelen. Daarnaast blijkt dat velen van hen de factor tijdens zowel de diagnostiek alsook de
therapie aan stotterende kinderen toepassen. Zij doen dit bijvoorbeeld door het gebruik van
positieve psychologie (positief bekrachtigen), de methode ‘Denkwijzer’ of het binnen gesprekken
met het kind benoemen van zijn positieve kwaliteiten. Vanwege de grote variatie in
behandelmaterialen is verder onderzoek aangewezen om aan te kunnen tonen in welke mate de
gebruikte materialen daadwerkelijk het self-esteem bevorderen.