Samenvatting

Zo gewoon als leren is, zo moeilijk is het begeleiden ervan of het praten erover. Toch is dat een belangrijk deel van ons dagelijks werk. Vaak gebeurt dat met (een redelijke mate van) tevredenheid,maar soms ook met frustratie, irritatie, verbazing,verwondering of simpelweg onbegrip en gepuzzel.Waarom krijg je het er niet uit, terwijl je het gevoel hebt dat iemand het wel in zich heeft? Je hebt dit al een aantal keren toegelicht; waarom landt het niet? Waarom komt iemand zo traag in actie en gaat hij de uitdaging niet gewoon aan? Om de verwachtingen te richten: dit artikel biedt geen handreikingen om deze irritaties op te lossen.Liever doen we een oproep om ze wat uit te vergroten,onder de loep te leggen en te gebruiken als informatiebron. Leren zit voor een groot deel ‘tussen ’mensen. Het herkennen van de bijbehoren de emoties kan een nuttige kapstok zijn om een betere begeleider te worden. Daarbij is het wel belangrijk dat de begeleider de verschillen in leren doorziet.In dit artikel gaan we in op de verschillen tussen kunst afkijken, participeren, kennis verwerven,oefenen en ontdekken, en op de uitdagingen waarvoor dit de begeleider stelt. Daarnaast willen we een extra dimensie toevoegen: de snel veranderende wereld. Deze vraagt niet alleen om méér leren, maar ook om andere vormen van leren. We introduceren daarom ook twee nieuwe leervoorkeuren:doorzien en verbeelden. Dit zijn vormen van leren die passen bij het leren in toenemende complexiteit.Ten slotte overzien we het totale spectrum van leren en ontwikkelen.