Samenvatting

Het onderzoek analyseert hoe 100-, 250- en 500-meter-brede bufferzones langs Achterhoekse beken het bedrijfsresultaat van melkveebedrijven beïnvloeden.Twee beheeropties zijn doorgerekend: extensief grasland (40 kg N/ha bemesting) en een natuurzone zonder bemesting. Op basis van voederwaarde-, opbrengst- en kostenkengetallen wordt met een marge-boven-voerkosten-model het saldo per hectare en per bedrijf voor drie representatieve grootteklassen berekend.Uit de simulaties blijkt dat een extensieve graslandbuffer bij voldoende hectaretoeslag (GLB-eco-regeling) voor kleine en middelgrote bedrijven kostendekkend kan zijn, terwijl een natuurzone pas rendabel wordt bij aanvullende vergoedingen of functiewijziging van grond. Voor grote bedrijven nemen de inkomensverliezen sterk toe doordat een groter deel van het ruwvoerrantsoen wegvalt. Conclusie is dat financiële haalbaarheid sterk afhangt van combinatie-betalingen (GLB-eco-premie, ANLb-beheervergoeding en mogelijke grondwaardedaling) en dat maatwerkafspraken nodig zijn om deelname te stimuleren. Aanvullend advies is om de bufferzone te koppelen aan waterkwaliteit- en droogteopgaven zodat meerdere beleidsdoelen tegelijk worden gehaald.